De sperzieboon Faraday geeft mooi gelijkmatige bonen en is een zeer productieve soort zonder draden. Het kweken van sperziebonen is eenvoudig, omdat ze niet klimmen en dus geen latwerk nodig hebben. De gelijkmatig lange peulen van 13-14 cm lengte hebben een smakelijke, diepgroene kleur en een diameter van circa 7 mm. Deze boon met een hoge opbrengst is goed houdbaar en ideaal om vers te verwerken, maar ook om te bewaren en in te vriezen. De sperzieboon Faraday (Phaseolus vulgaris var. Nanus) is resistent tegen brandvlekken, vetvlekken en het gewone bonenmozaïekvirus.

De sperzieboon Borlotto rosso is een echte blikvanger in de tuin en op het bord, omdat de peulen en erwten van deze soort na rijping een witte basiskleur hebben, die bedekt is met decoratieve rode spikkels. De platte, rechte peulen zijn 11 cm en 12 cm lang en bevatten bij de oogst 5 tot 6 korrels. Aangezien de sperzieboon Borlotto rosso (Phaseolus vulgaris) een droogkokende boon is, moeten ze voor het koken eerst in water worden gezet. De zaden worden van mei tot juli direct buiten gezaaid op een zonnige tot halfschaduwrijke standplaats. Als u de grond goed vochtig houdt, zullen de planten zich goed ontwikkelen en kan de oogst van juli tot oktober worden verwacht. De boon is goed resistent tegen bonenziekte. Haar erwt is niet alleen een visueel hoogtepunt, maar ook qua smaak iets bijzonders. De bonen smaken heerlijk als ze vers worden gegeten als bonen en salades of zelfs nadat ze zijn geconserveerd. (Phaseolus vulgaris) Opgelet: de productbeschrijving is in het Duits.