Ceanothus (Amerikaanse Sering) op de juiste manier snoeien en verzorgen
Inhoud:
Hoe wordt de Amerikaanse sering geplant?
Een zonnige warme plaats is optimaal. De standplaats moet beschermen tegen koude winden en voldoende ruimte bieden zodat de brede natuurlijke groeivorm zich kan ontwikkelen. Een goede plek is bv. een beschutte plaats voor muren. Amerikaanse seringen die op beschutte plekken kunnen groeien, worden bijna dubbel zo groot dan vrij groeiende exemplaren. De keus van de juiste standplaats is belangrijk omdat de Amerikaanse sering al na enkele jaren nauwelijks nog verplaatst kan worden.
Elke normale tuinbodem die voldoende doorlatend is of een diepgrondige zandige leembodem is geschikt voor de Amerikaanse sering. In plaats van een hoog humusgehalte geeft de Amerikaanse sering liever de voorkeur aan een mineraalhoudende bodem. De doorlatendheid is vooral in de winter belangrijk omdat ophopend vocht de plant vernietigt. Amerikaanse seringen zijn ietwat gevoeliger dan andere bloeiende struiken. Planten in het voorjaar is raadzaam zodat de struik tot de winter voldoende wortels heeft kunnen vormen en goed is gevestigd. Als de struik in de herfst wordt geplant moet de jonge struik dik worden ingepakt met bv. dennentakken.
Tenminste één meter afstand tot de volgende buurplant moet als plantafstand worden aangehouden. Het opdragen van boomschors is slechts in de winter aan te bevelen. De laag beschut de bovenste zijwortels tegen het bevriezen. De laag moet in het voorjaar weer worden verwijderd omdat deze het snelle verwarmen van de bodem tegenhoudt.
Door de compacte groei en de behoefte aan warmte kunnen de bloeiende struiken ook een heel decoratief in grote potten op zonneterrassen of op stenen trappen staan. Als substraat gebruikt men potgrond die met klei of andere mineralen gemengd een doorlatende structuur hebben. Alle 5 tot 7 jaar is het aan te bevelen de potgrond te vernieuwen. Het is tevens aan te bevelen de Amerikaanse sering in potten te planten als er nog geen duidelijke of passende standplaats is gevonden.
Een verplaatsing in de tuin voor de Amerikaanse sering is na enkele jaren een uitdaging omdat de Amerikaanse sering daar niet van houdt. Men kan proberen al vroeg de plant elke 2 jaar met een schop eromheen te steken. De hoofdwortels worden in dit vroege stadium regelmatig doorgesneden. Er ontstaan dan steeds nieuwe fijne wortels die tot een wortelbal worden gevormd. Zonder dat eromheen gestoken wordt groeit de hoofdwortel diep in de ondergrond wat het verplaatsen moeilijk maakt.
Hoe wordt de Amerikaanse sering verzorgd?
Bij het onderhoud van Amerikaanse seringen is terughoudendheid in de verzorging gevraagd Gegoten worden alleen de net geplante planten of als het extreem droog is. Terughoudendheid is ook bij het bemesten noodzakelijk. Humus en compost werken averechts op de ontwikkeling van de planten. Een lichte groeikracht geven hoornspaanders, matig aangebracht en alleen in het voorjaar. Doordat de planten gevoelig zijn tegen de vorst moet het hout krachtig genoeg zijn als het begint te vriezen omdat er anders vorstschade kan ontstaan. Bescherming hebben Amerikaanse seringen nodig als ze nog jong zijn of in een pot zijn geplant. Potplanten kunnen het beste in een koude kas of op een goed beschutte plaats met de normale vorstbeschermingsmaatregelen staan: hoger zetten zodat de wind eronder door kan en het inpakken van de wortels en vooral ook de pot zelf. Als de wortelbal is bevroren kan vorstschade het gevolg zijn. In open plekken in het tuinperk geplant is het zinvol dennennaalden in het midden van de struik te schudden. Deze losse naalden beschermen de plant tegen het bevriezen aan de basis. De naalden worden in het voorjaar weer verwijderd. Als ze blijven liggen kunnen ze bijdragen tot het verzuren van de bodem.
Hoe wordt de Amerikaanse sering gesnoeid?
Het snoeien heeft direct gevolg op het vormen van de bloemen aan de Amerikaanse sering. De struiken bloeien aan het jonge hout, zoals dat bv. ook bij de vlinderstruik (Buddleia) het geval is. De uitgebloeide takken worden teruggesnoeid en de struik wordt in een gelijkmatige vorm gesnoeid. Tijdens de zomer verwijderen ambitieuze tuinders regelmatig de uitgebloeide bloemen waardoor het vormen van nieuwe bloemen wordt gestimuleerd.
Het vermeerderen van Amerikaanse seringen is het gemakkelijkste door stekjes. In de vroege zomer snijdt men de punten van de takken zonder bloemen af of trekt korte zijtakjes van de hoofdtak af. Met een scherp mes wordt na 5 tot 8 cm een zuivere scheve snede direct onder de laatste bladoksel gemaakt. Op deze plaats bevindt zich meestal de overgang van het jonge naar het oudere hout. De stekjes worden in een doorlatend kiemsubstraat geplaatst en in een lichte schaduw gezet. Opdat de stekjes niet lijden onder de stress van het verdampen worden ze met folie afgedekt. De wortelvorming begint ongeveer na 1 maand en de stekjes ontwikkelen zich rond de herfst tot jonge plantjes. Voor de eerste winter zijn de stekjes nog te gevoelig om in de volle grond te kunnen worden geplant. Ze brengen de koude winterperiode beschut in een koele kas door.
Ziektes en ongedierte ontstaan slechts zeer zelden. Als de Amerikaanse sering lijdt ligt het vaak aan de foutieve standplaats of een foutieve verzorging.
Waarvoor wordt de Amerikaanse sering gebruikt?
Een van de zon houdende en compacte groei en een grote bloeikracht zijn de redenen dat de Amerikaanse sering niet mag ontbreken in de tuin of in de pot. In mooie potten sieren de planten terrassen of zonnige zithoekjes in tuinen. In het tuinperk of in een border zijn ze prachtig om te zien op de achtergrond of als kleurrijke hoofdplanten. Tussen andere struiken komen ze ook op de voorgrond tot hun recht en ze zijn geweldig om te zien als begeleider bij rozenstruiken – vooral de grotere struik- en klimrozen. In milde wijnbouw regio’s is de Amerikaanse sering ook prachtig en indrukwekkend als ze complete hellingen en terrasvormige vlaktes begroenen.
Welke soorten zijn er?
In de tuinbouw zijn vooral gekweekte soorten in plaats van de oorspronkelijke soorten bekend.
- 'Blue Fashion' – Amerikaanse sering met paarsblauwe bloemen – hangende groei
- 'Blue Mound' – lager groeiende groenblijvende struik met donkerblauwe bloemen, matig vorstbestendig
- 'Glorie de Versailles' – bekendste soort Amerikaanse sering met blauwe bloemen
- 'Marie Simon' – vorstbestendig gekweekte soort met roze los vertakte bloemen
- 'Pearl Rose' – bossige Amerikaanse sering met karmijnroze bloemen
- 'Victoria' – groenblijvende Amerikaanse sering soort met intensief blauwe bloemen – gering vorstbestendig.
Is de Amerikaanse sering giftig?
In de wetenschappelijke literatuur is niet beschreven dat de Amerikaanse sering giftig zou zijn.
Verdere Informatie
De Amerikaanse sering (Ceanothus) is de afgelopen jaren uit het niets in de focus van vele tuinliefhebbers gerukt. De bladverliezende of ook groenblijvende struiken zijn afkomstig uit Noord- en Midden-Amerika. De ca. 60 soorten groeien van de kust tot hoog in de bergen in struikgewassen, bossen of langs droge hellingen op een droge arme bodem. Pure wilde soorten zijn nauwelijks in de handel te vinden, in plaats daarvan meestal hybriden, bv. van de Amerikaanse sering (Ceanothus americanus) en de Mexicaanse sering (Ceanothus caeruleus). Deze kruising is al langer bekend als de herfstsering (Ceanothus 'Gloire de Versailles'). Ze is één van de weinige planten die voldoende vorstbestendig is en de winter overleeft. In de afgelopen jaren zijn talrijke nieuwe soorten op de markt gekomen, die verdere blauwe tinten vertonen, maar ook roze en wit bloeien.
De sering of ook wel sikkelbloem behoort botanisch gezien tot de wegedoornfamilie (Rhamnaceae). De blauwe sering ontwikkelt zich tot een compacte bladverliezende struik, zelden hoger en breder dan 1,5 meter. In een koele regio blijft de bloeiende struik duidelijk kleiner. Aan de takken zitten afwisselend links en rechts, donkergroene ovale bladeren met een getande rand. In milde winters kan het blad aan de struik blijven. In de volle zomer tot aan de eerste vorst stralen de struiken blauw in verschillende tinten. De decoratieve bloemen zijn verenigd in grote eind- of okselstandige bolletjes. De bloemenzee is een lust voor het oog voor mens en dier. Bijen, hommels en vlinders komen steeds opnieuw aangevlogen op zoek naar nectar.
In tuinen worden de compacte bloeiende struiken steeds populairder. Ze nemen weinig ruimte in beslag en fascineren door hun bijzonder lange bloeiperiode. Ze zien er geweldig uit als ze solitair staan, maar ook als hogere achtergrond beplanting voor een perk met vaste planten of op de voorgrond voor kleinere groepjes vaste planten. Ook zijn de struiken bijzonder indrukwekkend voor muren of tegen een huiswand, waar ze zich optimaal kunnen ontwikkelen en presenteren.
