Deutzia correct snoeien en vermeerderen
Inhoudsopgave
Hoe wordt de deutzia correct geplant?
Als standplaats is een zonnige tot lichte plaats in halfschaduw aan te raden. De sierheester bloeit het beste in de volle zon, beschermd tegen koude wind en late vorst. In koele streken doen de bomen het goed voor muren of tussen andere struiken. De deutzia stelt geen speciale eisen aan de bodem. Zowel licht zandige als licht leemachtige grond worden getolereerd. Alleen extreme bodems (puur zand en droge grond of kleiachtige leem en stuwvocht) moeten vooraf worden bewerkt en verbeterd.
De deutzia wordt bijna uitsluitend in potten aangeboden. Daarom kunnen ze het hele jaar door worden geplant, zolang de grond niet bevroren of in de zomer volledig uitgedroogd is. Bij het kopen is het zinvol om rekening te houden met de groeihoogte en -breedte. Grotere soorten ontwikkelen een uitgestrekte groeiwijze, die er op zichzelf al geweldig uitziet. Heel anders bij groepen heesters, want zonder voldoende plantafstand gaat de groeivorm optisch verloren en verdringen bomen en struiken elkaar. Voor soorten met een groeihoogte van ongeveer 3 meter wordt een oppervlakte van 10 vierkante meter verwacht. Soorten die half zo hoog zijn, doen het met de helft van de ruimte.
Voor het planten wordt het plantgat iets groter gegraven en onder goed losgemaakt. Dit is nodig in zware gronden om de waterafvoer te verbeteren. Als de kluit er erg droog uitziet, plaats hem dan in een waterbad en laat hem weken totdat er geen luchtbellen meer opkomen. De struik wordt alleen zo diep geplant, dat hij gelijk staat met het grondoppervlak. Vul het plantgat, voorzichtig aanstampen en geef water om het planten te voltooien.
De deutzia geeft de voorkeur aan gelijkmatig bodemvocht. Schorsmulch aangebracht rond de struik beschermt tegen concurrerende wilde groei en vermindert bodemverdamping. Dankzij mulch hoeft u zich minder zorgen te maken over uitdroging van de grond. Als u niet van mulch houdt, kunt u onder de deutzia planten. Kruidachtige bodembedekkers (bijvoorbeeld lievevrouwebedstro, waldsteinia of elfbloem) zijn geschikt voor extensieve grondbegroeiing onder de struik.
Jonge deutzia‘s die minder dan 5 jaar op de standplaats groeien, kunnen in het vroege voorjaar of het late najaar worden verplant. Oudere exemplaren worden in het voorjaar verplant, zodat ze in het najaar nieuwe fijne wortels vormen. Nadat de bladeren zijn gevallen, kunnen de sierstruiken op hun nieuwe bestemming worden geplant.
Hoe wordt de deutzia verzorgd?
Als de deutzia eenmaal op de plaats is gegroeid, heeft u geen speciale zorg meer nodig. Let vooral in de droge zomermaanden op een gelijkmatig bodemvocht. Voedingsrijke compostmulch wordt in het voorjaar op arme zandgronden aangebracht. De voedingsstoffen zijn voldoende om de bloeiende struiken onbeperkt door te laten groeien.
Hoe wordt de deutzia gesnoeid?
De snoeimaatregelen zijn te omschrijven als verjongend uitdunnen. Hiervoor worden elke 3 tot 4 jaar de oudste takken vlak boven de grond afgeknipt. Snoeien in het vroege voorjaar wordt aanbevolen. Mocht u deze periode gemist hebben, dan kunt u na de bloei alsnog uitdunnen. Zonder snoei worden loofbomen oud en verliezen ze hun sierwaarde.
Hoe wordt de deutzia vermeerderd?
Groene stekken zijn ideaal voor vermeerdering in het late voorjaar. Ze mogen geen bloemen hebben gevormd. De stekken wortelen in de zomer in het zandige kweeksubstraat. Als alternatief worden in de late herfst de stekken gesneden van oudere Deutzia. u zet ze in zandig kweeksubstraat of puur zand zo diep dat alleen de bovenste twee toppen eruit komen. De stekken zullen volgend voorjaar wortel schieten als de stekken hun scheuten produceren.
Met ziekten en plagen heeft de deutzia geen problemen. In vochtige zomers kan alleen echte meeldauw op de bladeren verschijnen. Als het vaker voorkomt, worden in het voorjaar preventieve maatregelen genomen met zwavel.
Hoe kan de deutzia gebruikt worden?
De sierheesters uit het Verre Oosten zijn veelzijdig in tuinen en hebben hun plaats in de tuincultuur. Grote soorten en variëteiten werken het best solitair geplant. Kleinere en middelhoge deutzia's hebben een verrijkende werking in houtachtige groepen en spelen een leidende rol in grotere vaste planten. Tuinontwerpers waarderen de deutzia vanwege hun eenvoud als begeleider van rozen. Kleine soorten (bijv. Deutzia gracilis) zijn geschikt voor vaste planten in potten.
Welke soorten Deutzia zijn er?
Over het algemeen zijn er twee soorten en verschillende hybriden te vinden.
- Bruidsbloem (Deutzia gracilis) – Compacte deutzia van minder dan een meter hoog en zuiver witte bloempluimen in het voorjaar
- Deutzia 'Mont Rose' – Bekende soort met grote roze bloemen en middelhoge groei
- Deutzia x kalmiiflora – Compacte hybride met enkele felroze bloemen in rechtopstaande pluimen
- Deutzia x magnifica – Lange en stijf rechtopstaande hybride met grote bloemen in pluimen
- Bruidsbloem (Deutzia scabra) – Hoge soort met steeds meer overhangende groeiwijze en witte tot lichtroze bloemen in losse pluimen
Zijn deutzia‘s giftig?
Over giftigheid bij de deutzia wordt in de wetenschappelijke literatuur niets vermeld.
Verdere informatie
Het geslacht deutzia omvat ongeveer 70 soorten, die soms worden aangeduid als deutzia, soms als bruidsbloem. De bladverliezende heesters zijn verwant aan hortensia's en behoren tot hun familie (Hydrangeaceae). Behalve een paar soorten die uit Mexico komen, strekt het thuisland van de deutzia zich uit van de Himalaya tot Oost-Azië. Daar groeien ze in hout- en struikformaties.
Deutzia‘s zijn bladverliezende heesters met een opgaande tot overhangende groeiwijze. De soorten en variëteiten worden zelden hoger dan 3 meter in de lokale tuincultuur. Een afbladderende, bruinachtige tot okergele bast van sommige soorten is waarneembaar bij toenemende volwassenheid. Aan de scheuten bevinden zich eivormige tot lancetvormige bladeren met een vaak getande rand in tegengestelde opstelling. Vijfbladige, kom- of stervormige bloemen van roze of witte kleur verschijnen van lente tot zomer. Kenmerkend voor tal van deutzia soorten is een intense geur die vrijkomt tijdens de bloei. Qua uiterlijk lijken ze sterk op de boerenjasmijn (Philadelphus) en worden er af en toe mee verward. Maar zelfs leken kunnen zonder enige twijfel onderscheid maken tussen de twee geslachten. Deutzia hebben holle twijgen en bij de boerenjasmijn is deze holte gevuld met wit merg.
Weinig soorten (bijv. Deutzia gracilis of Deutzia scabra) zijn wijdverspreid in de tuincultuur, maar des te meer hybriden en cultivars. De oorsprong van het veredelingswerk is nu terug te voeren op een voormalige Franse kwekerij genaamd Lemoine.
Alle soorten en variëteiten zijn vanwege hun handzame formaat geschikt voor heesterborders. Grotere soorten (bijv. Deutzia x magnifica) komen als solitair beter tot hun recht. In potten en grotere bakken sieren compacte vormen permanent terrassen of zitplekken. Alle deutzia's hebben een hoge sierwaarde gemeen, die zich kenmerkt door een geweldige bloei en een intense geur.
