Stokrozen correct planten, snoeien en vermeerderen
Inhoudsopgave
Hoe wordt stokrozen correct geplant?
Stokrozen staan niet alleen graag in het middelpunt van de belangstelling, maar ook beschermd tegen de wind in de zon. Muren of struiken in de richting van de wind zorgen voor een goede bescherming. De grond mag niet te stevig en dicht zijn. Kleigronden worden losgemaakt door fijn grind of grof zand. Goed doorlatende, vruchtbare grond wordt door de stokrozen als optimaal beschouwd. Dichte afstanden tussen de planten is niet aan te raden, omdat bij vochtig weer het blad niet snel genoeg droogt. Uitgesproken vocht op de bladeren bevordert de aantasting van kaasjeskruid- of stokroosroest.
Vanwege het tweejarige karakter van stokrozen heeft alleen de aanschaf van eenjarige jonge planten of het zaaien van stokrozen zin. In de zomer vindt u overal in de winkels bloeiende stokrozen. Ze hebben echter het nadeel dat het na de bloei alweer voorbij is. Als er geen bemesting en zaadvorming plaatsvindt, hebben de planten slechts een kort optreden in de tuin gehad.
De zaden worden van de lente tot de late zomer direct in het bed gezaaid. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de stokrooszaailingen niet te dicht groeien. Als de zaailingen in een vroeg stadium onder druk blijken te staan, wordt een deel van de jonge planten verwijderd en omgeplant. Wacht niet te lang, want stokrozen hebben diepe wortels. Tegen het einde van het jaar hebben zich sterke jonge planten ontwikkeld. Stokrozen kunnen de voorkeur hebben in potten. Een groot voordeel is er echter niet, want de bloem verschijnt sowieso pas in het tweede jaar.
Gepotte jonge stokroosplanten worden tot het vroege najaar geplant en staan ongeveer 30 centimeter uit elkaar. Ze vestigen zich nog tot de winter op hun standplaats. De koudeprikkel in de volgende maanden zorgt voor bloei in het volgende jaar. Een stengel schiet 's morgens vroeg omhoog en opent zijn bloemen midden in de zomer. Op open standplaatsen is een steun of vastbinden aan een houten paal aan te raden. De lange bloemstengels buigen gemakkelijk om.
Hoe worden stokrozen verzorgd?
De snelgroeiende stokrozen hebben tijdens de groei voedingsstoffen en water nodig. In het voorjaar wordt de grond rond de planten losgemaakt en wordt een mulchlaag van vruchtbare compost aangebracht. Alleen het wortelgebied of op de grond wordt gegoten. Het nat spuiten van de bladeren moet worden vermeden, omdat vochtige bladeren leiden tot kaasjeskruidroest. Deze schimmel tast stokrozen ernstig aan en zorgt ervoor dat ze binnen de kortste keren hun aantrekkelijkheid verliezen. Deze ziekte is nauwelijks te voorkomen en mag daarom onder geen beding worden gestimuleerd. Zodra de eerste oranjerode vlekken en puisten op de onderste bladeren verschijnen, moeten deze onmiddellijk worden verwijderd. De afvoer vindt plaats in de GFT-bak en niet op de compost. In ongunstige jaren kan de aantasting zo erg zijn dat alle bladeren aan de stengel verwijderd moeten worden. Maar beter zo dan infectiebronnen en hun sporen vrij laten lopen.
De stokrozen mogen bloeien en de zaden worden verwijderd als de zaden rijp zijn. Het is niet nodig om de zaden op te slaan, omdat ze op de toekomstige standplaats direct in het tuinperk worden gezaaid. Grond losmaken, zaaien en afdekken met een dun laagje aarde of zand. Kort daarna zullen de eerste zaailingen verschijnen. Ze wachten gewoon om volgend jaar te bloeien. Als u de zaden niet verwijdert, verspreiden ze zich wild in het perk.
Hoe worden stokrozen gesnoeid?
Als zelf zaaien niet gewenst is, worden de spruiten direct na de bloei en voordat de zaden boven de grond rijpen afgesneden. De tweejarige stokroos is na de bloei met zaadvorming aan het einde van zijn levenscyclus gekomen.
Hoe worden stokrozen vermeerderd?
Zoals bijna alle eenjarige of tweejarige planten, kunnen stokrozen alleen generatief worden vermeerderd door zaden. Stekken, delen of andere vegetatieve reproducties zijn onder normale omstandigheden niet mogelijk.
Hoe worden stokrozen overwinterd?
Een overwintering van stokrozen is niet nodig. Ze zijn winterhard en overleven normale winters. Alleen milde winters gevolgd door late vorst kunnen gevaarlijk zijn. Als de planten tegen het einde van de winter uitlopen, kan vorst de jonge scheut en de verdikte wortels vernietigen. Onder deze bijzondere omstandigheden is afdekken met vlies, kreupelhout of een omgekeerde keramische pot aan te raden.
Hoe worden stokrozen beschermd tegen ziekten?
Het grootste probleem met stokrozen is kaasjeskruid- of stokroosroest. De ziekte kan niet worden vermeden, maar wel worden uitgesteld. Bladeren worden in het voorjaar behandeld met plantenversterkers. Dit verhoogt de sterkte van het bladweefsel. Daarnaast is het altijd belangrijk om ervoor te zorgen dat de bladeren snel drogen en nooit lang vochtig blijven. Als er oranjerode vlekken en puistjes zichtbaar zijn, worden de aangetaste bladeren onmiddellijk verwijderd. Voor de zekerheid kan ook een schimmelwerend middel (fungicide) worden gebruikt. Vlooien, luizen of blindkevers kunnen ook schade aanrichten. In het voorjaar kunnen de jonge scheuten het verlangen van slakken opwekken.
Hoe kunnen stokrozen gebruikt worden?
Stokrozen zijn een onvermijdelijk onderdeel van de boerentuin. Ze zijn de belichaming van landelijke, idyllische of romantische landhuistuinen. Ze sieren vaste planten, gemengde borders of borders aan huismuren en schuttingen. Ze zien er als groep prachtig uit, bijvoorbeeld in contrasterende kleuren. Hiervoor is de zwarte stokroos altijd geschikt. Ze kunnen zelfs gebruikt worden als snijbloem in zomerboeketten. Hun duurzaamheid wordt verbeterd als de steeluiteinden ongeveer een halve minuut in kokend water worden ondergedompeld.
In de kruidengeneeskunde worden de bloemblaadjes gebruikt als aromatische thee en zijn de bloemknoppen een delicatesse op het saladebord.
Verdere informatie
Boerentuinen in de zomer staan bekend om hun overvloed aan kleuren en bloemen. Stokrozen met hun smalle bloesemkaarsen die tot aan de hemel reiken, blijven niet onopgemerkt. Stokrozen (botanisch Alcea) zijn bekende kaasjeskruidplanten (Malvaceae). Ze omvatten bijna 80 soorten die afkomstig zijn uit de gematigde breedtegraden van Zuidoost-Europa en Oost-Azië. Daar groeien ze over puinlandschappen en grasformaties. De meeste stokrozen zijn tweejarigen of worden geclassificeerd als vaste planten met een korte levensduur. Sommige soorten zijn nog steeds van belang in de natuurgeneeskunde. Maar vaker worden ze gebruikt als tuinornamenten voor kleurrijke bloembedden, boerentuinen of gemengde borders.
Stokrozen zijn familie van kaasjeskruid (Malva), heemst (Althaea) en hibiscus. Ze worden vaak verward of gelijkgesteld met kaasjeskruid. De gewone stokroos (Alcea rosea) met zijn cultivars is het populairst. Het is ook bekend als stokroos, Chinese stokroos, populierroos of boerenroos. De plant is tweejarig, maakt in het eerste jaar een rozet van meerlobbige bladeren en schiet in het tweede jaar tot twee meter hoog met een lange onvertakte stengel. De bloemstelen zien eruit als kaarsen die zich naar de hemel uitstrekken. In het bovenste derde deel bevinden zich grote, korte of ongesteelde trechtervormige bloemen die in aren zijn gerangschikt. Bij de zuivere soort zijn ze roze met een witte keel. Veel cultivars zijn dicht gevuld en verschijnen in wit, geel, abrikoos, roze, rood of diep, donker zwart-violet. In haar bloemenfase is haar aantrekkingskracht niet alleen beperkt tot uiterlijk. Bijen, hommels en vlinders zoeken stuifmeel op de grote bloemen met 5 bloemblaadjes.
Eenvoudige stokrozen worden als robuuster beschouwd dan hun dubbelbloemige cultivars. Na de bloei ontwikkelen de enkele soorten zaden, die zich door het perk verspreiden. Het zelf zaaien verloopt beriedwillig en de levenscyclus begint opnieuw voor het nageslacht.
De stokroos kwam al in de 16e eeuw naar Europa. Sindsdien siert het landhuistuinen en kleurrijke tuinperken. Een standplaats voor een muur of huismuren is bijzonder effectief. Het wordt beschouwd als een goede buur voor ridderspoor (Delphinium), zonnebloemen (Helianthus) of meerjarige phlox. Als beplante groep zien ze er aantrekkelijk uit, vooral als u lichte pasteltinten contrastrijk combineert met de zwart-rode vorm. De zwarte stokroos (Alcea rosea 'Nigra') staat onder kruidkundigen bekend als kleurplant. De donkere, fluweelachtige zwartrode bloemen worden gebruikt om voedsel (bijvoorbeeld pasta en dranken) op natuurlijke wijze te kleuren. Medisch wordt stokroosthee als ontspannend beschouwd, kalmeert het irritatie en ontstekingen.
