Terug

Phlox op de juiste manier snoeien, planten en vermeerderen

Inhoud

 

Hoe wordt de Phlox op de juiste manier geplant?

De standplaatsen zijn afhankelijk van de soort die geplant wordt. De compacte tapijtphloxen (Phlox douglasii of Phlox subulata) houden van een zonnige standplaats met een doorlatende bodem. Ze staan het liefst in een rotstuin. Er moet voldoende plaats zijn, want ze groeien tot een dicht tapijt aan elkaar. Deze laag groeiende vlambloemen zijn ook geschikt voor muurafdekkingen of in een bak, waar ze over de rand kunnen hangen. De hoge phlox verdraagt zowel de zon als de halfschaduw. Lichtgebrek en te veel schaduw kunnen de bloeivreugde indammen. In de volle zon komen de bloemen prachtig tot hun recht. Belangrijk hierbij is een doorlatende vruchtbare en gelijkmatig vochtige bodem. Droogte en stuwvocht zijn, zoals bij de meeste vaste planten, taboe. Bodemverbeteringen voor een zandbodem d.m.v. humus en bij een dichte kleibodem door het inwerken van zand en kiezelstenen zijn aan te bevelen.

De planten kunnen het hele jaar door, zolang het niet vriest, worden geplant, want de vaste planten worden als getopte containerplanten aangeboden. Slechts de eenjarige phloxsoorten (bv. Phlox drummondii) worden in het voorjaar geplant, want na de bloeiperiode in de zomer groeit en bloeit de plant niet meer. In rotstuinen is er meestal niet zo veel plaats – waardoor de tapijtphlox vaak in groepjes van 3 bij elkaar wordt gezet. Meerdere kleinere groepjes zijn mooier als ze gescheiden staan van andere rotstuinplanten. De afstand bedraagt ca. 25 cm. Meer plaats hebben de hoge phloxen nodig. Bij een groeihoogte van tot wel 120 cm moet met een afstand van 40 tot 60 cm worden gerekend. Als ze te dicht op elkaar staan, ontstaat vaak de gevreesde meeldauw.

Bij het kopen moet er goed op de gezondheid van de plant worden gelet. De phlox is nogal gevoelig voor ziektes en ongedierte, die vaak al bij het kopen in de tuin worden gebracht. Bij het planten wordt een te dichte wortelkluit opengeknipt en de lange takken ingekort.

Hoe wordt Phlox verzorgd?

De natuurlijke levensruimte van de phlox zijn gebieden in de buurt van rivieren met een vochtige bodem. Droogte moet door regelmatig beregenen worden vermeden. Bij het gieten wordt erop gelet, dat alleen de bodem wordt beregend en zeker niet het blad, want de gevreesde meeldauw kan al snel enkele phlox soorten bevallen en hiermee hun optreden in de tuin bederven. Gunstig is bv. een mulch laag want dit verhindert dat de bodem te snel uitdroogt. Bovendien wordt zo wildgroei onderdrukt die de luchtcirculatie zou beperken. Voedingsstoffen zijn welkom bij de phloxplanten. Elk voorjaar krijgen ze per vierkante meter enkele liters verrotte compost. Voedingsstoffen kunnen verder door hoornspaanders, meststof voor vaste planten of door gier van planten te geven. Het gieren dient niet alleen de bemesting maar helpt ook de planten krachtiger te maken. Een aftreksel van heermoes is een probaat middel om het celweefsel te verstevigen en hiermee eventueel het ontstaan van meeldauw te vertragen. De echte meeldauw wordt gekenmerkt door de typische witte schimmeldraden en vervolgens het vergroeien van de plant. Phloxen met deze ziekte zijn duurzaam beschadigd. Het interessante is, dat sommige soorten immuun zijn tegen deze ziekte en andere soorten ieder jaar opnieuw wit uitslaan door de schimmel. Om dit tegen te gaan is een behandeling met spuitzwavel aan te raden.

Ook ongedierte zoals het schuimbeestje of stengel nematoden kan worden aangetroffen. Het schuimbeestje zit in speekselachtige druppels en zuigen aan de bladeren. Gevreesd zijn de nematoden. Deze gaan in de twijgen zitten en beperken de opname van water en voedingsstoffen door de plant. Er ontstaan verdikkingen aan de stengels en misvormingen van de bladeren. Een bestrijding is bijna alleen maar mogelijk door het tot aan de grond afknippen en verwijderen van de takken.

 

Hoe wordt de phlox gesnoeid?

Als vaste plant hoeft de phlox niet te worden gesnoeid, want uiterlijk in de herfst trekt de plant zich in de wortel terug en sterft boven de grond af. In plaats van te snoeien worden de uitgebloeide bloemen eruit gehaald en de takken één derde deel ingekort. Als vervolgens een zwakke meststof wordt toegevoegd, kan er een tweede bloeiperiode in de herfst ontstaan.

 

Hoe wordt de phlox vermeerderd?

Een verjonging van de plant is bij de hoge phlox alle 5 tot 10 jaar aan te raden. Hiervoor worden de planten in de herfst uitgegraven, in kleinere stukjes opgedeeld en op andere plaatsen geplant. De verjonging van de plantendelen is de meest gebruikte vermeerderingsmethode. Een andere mogelijkheid is het bewortelen van kopstekjes vanaf het voorjaar tot aan de vroege zomer.

 

Hoe wordt phlox gebruikt?

Al sinds ca. 300 jaar behoort de phlox tot de huidige tuinbouw. Haar bloeikracht en het veelzijdige gebruik maakt ze tot een onontbeerlijke tuinplant. De compacte en laag groeiende tapijtphlox wordt gebruikt om een rotstuin op te fleuren, de bodem te bedekken of om muren te begroeien. Als randbeplanting of als hangende plant in bakken. In een tuin met kiezelstenen groeien ze als grote bloementapijten. Schaduw verdragende soorten, bv. de kruiphlox (phlox Stolonifera) zorgt in de halfschaduw voor mooie bloeiende kleurvlekken. Het belangrijkst is de hoge phlox oftewel herfstsering (Phlox Paniculata). Van dit ras zijn er meer dan 100 soorten, die verschillen in groeihoogte, bloemenkleur, geur en de kleur van het blad. Ze zijn klassiekers in boerentuinen en tuinen met heesters. Mooi om te zien in de halfschaduw. Geven kleur aan borders en kunnen zelfs als snijbloemen voor de vaas worden gebruikt. Sommige soorten gaan verloren doordat ze bevallen worden door ziektes of ongedierte. Daarom worden de hybriden van de grootbladerige vlambloemen (Phlox amplifolia) steeds belangrijker. Ze lijken in sterke mate op de hoge phlox, maar zijn minder vatbaar voor ziektes en ongedierte.

 

Is Phlox giftig?

Phloxen zijn niet giftig, in tegendeel. De heerlijk geurende bloemen worden door creatieve koks gebruikt voor bloemige garneringen.

 

Verdere Informatie

Het komt maar zelden voor dat een botanische naam zich in het algemene spraakgebruik sterker doorzet dan de Nederlandse betekenis. De phlox bewijst dit zonder twijfel, want de naam vlambloem wordt nauwelijks gebruikt. Er zijn ca. 40 soorten vlambloemen, waarvan 1 soort uit Siberië en alle andere uit Noord-Amerika afkomstig zijn. Ze groeien als eenjarige of meerjarige vaste planten, zelden als struik. Talrijke phlox soorten worden bij ons gekweekt. Diegene die planten voor de rotstuinen kweekt, kent de alpine, tapijtvormende soorten van de kruipende vlambloem (Phlox subulata) of de laagblijvende vlambloem (Phlox douglasii). Door hun compacte groei vormen deze in het voorjaar dichte bloementapijten en bedekken rotstuinen met een bloemenzee.

Als er echter over de phlox wordt gesproken, wordt normaal gesproken de bekende vaste plant oftewel de hogere trosvormige herfstsering (Phlox paniculata) bedoeld. Ze geldt als symbool van de klassieke boeren- en vaste planten tuin, die in de zomer onvermoeibaar en kleurrijk perken en borders versiert. De meerjarige vaste plant vormt dichte horsten met rechtopstaande twijgen. Hieraan zitten eivormige of lancetvormige bladeren met groene of rode overlopende kleuren. De bloeiperiode van de phlox begint vanaf de zomer tot gedeeltelijk in de herfst. Aan de twijgen ontstaan steelachtige bloemen, in fantastische kleuren, die heerlijk geuren.

Behalve de kleur biedt de phlox bijna het gehele kleurenspectrum. Interessant is de geur van de bloemen, die afhankelijk van de soort varieert – van een zoete viooltjesgeur tot een pittige kruidengeur. Allemaal bezitten ze de eigenschap dat zon en temperatuur de intensiteit van de geur beïnvloedt. Van de middag tot de avond wordt niet alleen de menselijke neus verrukt van het heerlijke aroma, ook nectar en pollenverzamelaars worden in groten getale gelokt. De geur van de bloemen is bij deze soort ongelijk verdeeld. Sommige soorten geuren intensief, terwijl andere soorten helemaal niet geuren.

Ondanks het feit dat er niet zoveel Phlox soorten zijn bieden ze een groot spectrum. Theoretisch kunnen de vaste planten het gehele jaar – van het voorjaar tot aan de herfst – doorbloeien.

Zeker vanaf de 18e eeuw is de phlox al bij ons in de tuinbouw, bekend. Aan de hand van de gekweekte hoeveelheden is herkenbaar hoe belangrijk de vlambloem bij de tuinders is. Alleen al de hogere phlox of herfstsering (Phlox paniculata) heeft meer dan honderd verschillende soorten.

Bekende tuinders, zoals Karl Foerster, is het te danken, dat er vandaag de dag zoveel soorten zijn. Ze hebben de schoonheid van de betoverende struiken al vroeg herkend en de planten snel en duurzaam met eigen variaties in het hart gesloten.

Passend daarbij...

omhoog
Trusted Shops Guarantee