Iberis correct snoeien en vermeerderen
Inhoudsopgave
Hoe wort de iberis correct geplant?
Midden-Europese berggebieden duiden op zonnige locaties. De groenblijvende iberis tolereert nog halfschaduwrijke en matig lichte standplaatsen. Maar het mag niet donkerder worden, anders verliezen de planten hun compactheid en bloeien ze zwak. Voor de bodem is een goed doorlatende minerale grond gewenst. Zanderig leem met een licht kalkgehalte, die diepgrondig is passen er heel goed bij. Op humus- of voedselrijke bodems heeft de iberis de neiging om te woekeren en uit vorm te groeien. Normaal gesproken wordt de iberis in het voorjaar geplant. Ze gebruiken het jaar om aan de standplaats te wennen zodat ze beter bestand zijn tegen de winter. Als de aanplant in de herfst plaatsvindt, moeten de vers geplante vaste planten goed tegen de winter beschermd worden. Wintergroen blad kan worden beschadigd door uitdrogende wind en koude vorst.
Bij de aanplant is het raadzaam de meerjarige iberis ruimte te geven omdat ze in de breedte groeit. Ze moeten minimaal 30 cm afstand tot de volgende buur hebben en niet meer dan 10 planten per vierkante meter.
Als de iberis in een pot of in een plantsteen geplant wordt, wordt een sterke moederbodem met zand gemengd. Voor kleinere potten worden compacte soorten oftewel de kleine rots-iberis gebruikt.
Van de bittere iberis, die als eenjarige zomerbloem wordt gekweekt, kunnen zaden vanaf april voorgekweekt worden of vanaf mei direct in het bloembed worden gezaaid. De paarse bloemen ontstaan in de zomer en bloeien wekenlang.
Hoe wordt de iberis op de juiste manier verzorgd?
Een iberis geeft de voorkeur aan droge voeten boven natte voeten. Ze zijn net zo zuinig als het om voedingsstoffen gaat. Bemesten en water geven is dus zelden noodzakelijk. Uitzonderingen zijn extreme weersomstandigheden, waar, indien nodig, water moet worden gegeven.
Hoe wordt de iberis correct gesnoeid?
Na de bloei worden de struiken met een derde ingekort met een heggenschaar. Het snoeien mag niet in de herfst gebeuren en in geen geval in het oude hout. Beide kunnen de verdere groei beïnvloeden. Bij wijze van uitzondering kan nieuwe vertakking aangemoedigd worden door compost toe te voegen die verrijkt is met hoornspaanders en zand. Zonder snoeien vergrijzen de planten en verliezen ze hun jaarlijkse bloeikracht. Als ze ouder worden groeit de iberis uit tot een aanzienlijke dwergstruik en matten die enkele vierkante meters beslaan.
Te opulente exemplaren worden in de lente of herfst teruggesnoeid. De meerjarige iberis heeft een goede vorstbestendigheid op onze breedtegraden. Hun groenblijvende blad kan lijden als er koude wind of vorstdroogte optreedt. Op gure standplaatsen is het altijd aan te raden om de groene tapijten te bedekken met bv. dennentakken. Als er strenge koude vorst op komst is, is het de moeite waard om de planten te bedekken met een vlies of jutezakken. Als de scheuten in de winter te veel bevriezen en bruin worden, verschijnen de jonge scheuten meestal vroeg uit de grond. Als dit frisse groen onbeschermd door late vorst wordt getroffen, kan de hele plant het slachtoffer worden. Iberis in plantstenen of terrasbedden moeten tegen de vorst beschermd worden. Ze kunnen doorvriezen tijdens lange vorstperiodes en de winterzon kan ervoor zorgen dat ze vorstdroog worden.
Omdat de zuivere soorten zelden aangetroffen worden, wordt de meerjarige iberis vermeerderd door scheutstekken na de bloei of in de late herfst. De anders zo populaire plantendeling werkt niet bij de iberis omdat hun hele scheut voortkomt uit een enkele centrale wortel. Eenjarige soorten worden daarentegen uitsluitend door zaad vermeerderd.
Iberis trotseren de meeste tegenslagen. Alleen een verkeerde of te natte standplaats kan leiden tot verschillende schimmelziekten.
Hoe kan de iberis worden gebruikt?
Op veel plaatsen is de overblijvende en groenblijvende iberis te vinden in rotstuinen en kleinere voorjaars perken. Ze vormen weelderige en bijna onweerstaanbare bloemtapijten in een witte kleur. Daarom zijn ze uitstekend te combineren met andere lentebloeiende bodembedekkers. Het blauwkussen (Aubrieta), ganzerik (potentilla), sedum (sedum) of tapijtphlox (phlox) zijn aantrekkelijke partners. Ze zijn onverslaanbaar als het gaat om het begroeien van stapelmuurtjes en plantstenen.
Wanneer is de bloeitijd van Iberis?
De bloeiperiode van de meerjarige iberis begint meestal in april midden in het lenteseizoen en kan, afhankelijk van het weer, voortduren tot september. De eenjarige soort bloeit later in de zomer omdat ze later uitlopen.
Is de iberis giftig?
Iberis zijn over het algemeen niet giftig. Alleen de zaden van de bittere iberis (Iberis amara) worden als giftig geclassificeerd.
Verdere informatie
Overal in de tuinen ziet men in het voorjaar witte vlekken in de rots- en bloementuinen. Dit zijn geen overblijfselen van de winter, maar de bloeiende tapijten van de iberis. De wintergroene heesters of halfstruiken zijn in het voorjaar gewaardeerde tuinplanten. Zodra de sneeuw uit de perken verdwijnt, beginnen de donkergroene dwergstruiken te bloeien. Samen met de scheefkelk, de voorjaarszonnebloem en het blauwkussen wikkelen ze tuinen in kleurrijke lentekleding.
Het geslacht van de iberis (Iberis) telt bijna 30 soorten die in Europa en voornamelijk rond de Middellandse Zee in berggebieden voorkomen. De kruisbloemige planten (Brassicaceae) groeien als eenjarige planten, vaste planten of groenblijvende bodembedekkers. In de tuinbouw is de bittere iberis (Iberis amara) vooral bekend als eenjarige zomerbloem, de rots iberis (Iberis saxatils) en de wintergroene iberis (Iberis sempervirens). De meerjarige iberis, die wintergroen en een rijk vertakte halfstruik is, sieren borders, muren of rotstuinen en zijn bijzonder geliefd. Uit de wortels vormen ze rechtopstaande dwergstruiken met lineaire groenblijvende bladeren van ongeveer 3 cm lang. Vanaf april verschijnen er meerbloemige trosjes met overwegend witte bloemen. Typisch voor kruisbloemigen is dat de bloemen viervoudig zijn en een beetje op strikken lijken. Als ze bloeien, kleuren ze vaak roze tot lila van kleur.
Sommige soorten zijn al 500 jaar in de tuincultuur gevestigd. De plantennaam Iberis is zelfs nog ouder omdat hij in oud-Griekse geschriften voorkomt. De naam is waarschijnlijk afgeleid van een soort tuinkers uit het Iberisch schiereiland. De vaste plant Iberis is populair als rotstuinplant. Ze vormen fleurige bloementapijten die nauwelijks te overtreffen zijn. Hun soberheid zorgt ervoor dat ze zich ook op hun gemak voelen wanneer ze in natuursteen en stapelmuurtjes worden geplant. Door hun overvloedige bloei vormen ze een aanvulling bij lage struikjes, op hellingen en in borders. De pure soorten worden zelden in de handel aangeboden, hun gecultiveerde variëteiten komen veel meer voor.