Echinacea correct verzorgen en snoeien
Inhoudsopgave
Hoe wordt de echinacea correct geplant?
Als prairieplant houdt de zonnehoed van de volle zon. Lichte verdwaalde schaduwen tussen losse struiken zijn op geen enkele manier schadelijk, alleen de bloei mag wat zwakker zijn. De grond moet in de eerste plaats doorlatend zijn. Ook al wordt de zonnehoed als gemakkelijk te verzorgen beschouwd, hij heeft het lastig om met stuwvocht en vooral natte grond in de winter om te gaan. Zandgronden verrijkt met humus worden als ideaal beschouwd. Dichte of stevige kleigronden bieden daarentegen geen goede basis voor een lang leven. Ze worden gedraineerd met grof zand of grind. Het loont al de moeite als er een kleine dijk wordt gemaakt, waardoor het water door de heuvelachtige structuur naar de zijkant kan wegvloeien. De vaste planten worden in het najaar of voorjaar geplant. Afhankelijk van hun latere groeihoogte staan ze 30 tot 70 cm uit elkaar. Bij het planten is het raadzaam om het humusrijke potsubstraat zoveel mogelijk te verwijderen. Het potsubstraat is zeer goed in het vasthouden van water en wordt in zachte winters een probleem voor de vorstbestendige planten. Als de grond niet bevriest, verzamelt zich veel vocht direct bij de rustende wortel. De onderstammen rotten en zijn na de winter niet meer aanwezig. Hoewel het vermoeden duidelijk is, dat de echinacea bevroren is, is hij eigenlijk verrot.
Hogere soorten worden idealiter op de achtergrond van meerjarige bedden gehouden. Samen met grassen creëren ze een prachtige prairieflair in de zomerse tuin.
Hoe wordt de echinacea verzorgd?
Zodra de zonnehoed zich op zijn plaats heeft gevestigd en zich prettig voelt, heeft hij geen speciale verzorging meer nodig. Water geven is alleen nodig in extreme hitte periode‘s. Giet dicht bij de grond en vermijd zoveel mogelijk dat de bladeren nat worden. Bemesten met compost of hoornkrullen in het voorjaar is ruim voldoende voor de niet veeleisende vaste planten.
Hoe wordt de echinacea correct gesnoeid?
Snoeien is niet nodig als de bloeiwijzen als snijbloem worden gebruikt of voor droge arrangementen, nadat ze zijn vervaagd. De spruit sterft in de herfst af en laat de vroegere bloemen met hun bolvormige zaadkoppen achter. Ze geven het tuinperk een sfeervolle winterlook. Vorstbescherming is in principe niet nodig voor de echinacea, maar…
De "high-performance soorten" van de afgelopen jaren, die onze winters vaak niet overleven, worden als gevoelig geclassificeerd. Daar zijn verschillende redenen voor, variërend van laboratoriumvermeerdering tot tuinbouwteelt. Deze nieuwe soorten met hun spectaculaire kleuren moeten in het voorjaar worden geplant om ze een volledig groeiseizoen te geven. In de winter moeten ze worden beschermd met kreupelhout en een extra folieafdekking. De folie is minder bedoeld om te beschermen tegen de kou, maar om te beschermen tegen vocht. Echinacea soorten of oude soorten zoals 'Magnus', 'Light Star' of 'Rubinstern' zijn robuuster en behoeven geen winterbescherming.
De zonnehoed kan worden vermeerderd door zaden of door deling in de lente of herfst. Zaden worden na de oogst in de nazomer direct in het perk gezaaid. Door de koudeprikkel in de winter vindt de ontkieming plaats in het volgende voorjaar.
Slakkenschade in het voorjaar en echte meeldauw in de zomer kunnen de vaste planten aantasten. Slakken zijn alleen een probleem voor de verse scheuten, omdat later het ruige blad hen niet meer aanspreekt. Echte meeldauw verschijnt wanneer droogte volgt op regen of voortdurend water geven op de bladeren. Aangetaste bladeren kunt u het beste afsnijden en bij het gft-afval deponeren.
Hoe kan de echinacea gebruikt worden?
Er is een reden waarom de rode zonnehoed zo populair is bij tuinbezitters. De grote bloemen trekken de aandacht naar zich toe. Goede ontwerpopties ontstaan met andere vaste planten of een vergelijkbaar steppekarakter. Deze omvatten duizendblad (Achillea), asters, anijsplanten (Agastache), lavendel (Liatris), reuze lavendel (Perovskia) en verschillende grassen. Vingergras (Panicum), vedergras (Stipa tenuissima) of lampenpoetsersgras (Pennisetum) zijn geweldige buren die zonnehoed letterlijk verstrikken. De verwanten van de gele zonnehoed - de Rudbeckia (Rudbeckia) - zien er ook mooi uit.
Paarse zonnehoed wordt gebruikt in zomerbloemen- of vaste plantenbedden. Ze slaan een goed figuur in grind- en steppetuinen. Ondanks hun Noord-Amerikaanse oorsprong zijn pure soorten geschikt voor natuurlijke en wilde tuinen, omdat hun bloemen uiterst vriendelijk zijn voor bijen, hommels en vlinders. Compacte soorten kunnen in sierpotten worden opgekweekt en na de bloei in de tuin worden uitgeplant.
Wat is de werking van echinacea?
De smalbladige zonnehoed (Echinacea angustifolia) of de egelzonnehoed (Echinacea pallida) worden voornamelijk gebruikt als medicinale plant. Omdat deze twee soorten wat langzaam groeien, wordt de zonnehoed ook medicinaal gebruikt. Afkooksels, infusies of tincturen voor natuurlijke geneeskunde worden gemaakt van de wortels. Zonnehoed wordt beschouwd als immuunversterkend, genezingsbevorderend en antibacterieel. Echinacea wordt gebruikt voor tal van huidproblemen, infecties of immuundeficiëntie.
Verdere informatie
De echinacea purpurea, ook bekend als de paarse zonnehoed, komt oorspronkelijk uit de dorre prairiegebieden van Noord-Amerika. De echinacea is ook bekend onder de naam zonnehoed of egelzonnehoed. De botanische afleiding van het Griekse "echinos" betekent egel en verwijst naar de geschubde schutbladen van de bloemhoofdjes. Ze zien eruit als een kegelvormige kegel, die doet denken aan een kleine egel. De rode zonnehoed behoorde vroeger tot het geslacht zonnehoed (Rudbeckia), waarmee nog steeds een nauwe verwantschap bestaat. Zowel het geslacht echinacea als rudbeckia zijn klassieke madeliefjesfamilie (Asteraceae). De levendige kleuren van de straalbloemen maken de zonnehoed tot populaire vaste planten in de tuin. Inheemse Amerikanen gebruikten de vaste planten als wondermiddel en vooral voor wondgenezing. Tot op de dag van vandaag is echinacea een belangrijk medicinaal kruid in de natuurgeneeskunde en homeopathie.
De rode zonnehoed groeit in open prairielandschappen, losse bosformaties en op berghellingen met een steppekarakter in het oosten van de VS. In totaal omvat het geslacht echinacea 9 soorten vaste planten. Ze vormen allemaal korte wortelstokken met overwegend zwartachtige wortels. Opstaande scheuten met ruw behaarde bladeren met een eivormige of lancetvormige vorm produceren in de zomer lange bloemstengels. Kegelvormige bloemhoofdjes ontvouwen zich aan het einde, omgeven door roze of karmozijnrode, soms gele of witte lintbloemen. Afhankelijk van het type en de soort staan de gekleurde bloemblaadjes horizontaal opzij of hangen soms naar beneden.
De rode zonnehoed is in Europa al sinds de 17e eeuw bekend. Sindsdien zijn de groeikrachtige vaste planten te vinden in vaste plantentuinen, bloemenbeplantingen of open heesterborders. Lange tijd bleef het ras beperkt tot enkele soorten, tot een paar decennia geleden de Amerikaanse vaste plantenveredelaars zich op de zonnehoed richtten. Sindsdien is er een bijna onhandelbaar aantal kruisingen en variëteiten die om de paar jaar worden vervangen door nieuwere soorten. Bijna geen enkele andere plant laat de botanische carrousel van variëteiten zo snel draaien als bij de echinacea. Bijna alle kleuren behalve blauw en violet zijn te vinden in eenvoudige, halfgevulde of volledige vormen. De zonnehoed behoort tot de meest populaire bloeiende vaste planten in onze tuinen, omdat ze relatief droogtetolerant, zeer decoratief en gemakkelijk te verzorgen zijn. Op de juiste standplaats worden ze jarenlang trouwe tuingenoten.
