Passiebloemen op de juiste manier verzorgen, overwinteren en snoeien
Inhoudsopgave
- Passiebloem planten
- Passiebloem verzorgen
- Passiebloem snoeien
- Passiebloem overwinteren
- Passiebloem vermeerderen
- Passiebloem giftig
- Passiebloem gebruik
- Verdere Informatie
Hoe wordt de passiebloem geplant?
Haal de planten uit de transportverpakking en dompel ze in water als dat nodig is (als de grond droog lijkt). Voor het planten, moet u de zwarte plastic pot om de planten verwijderen.
Passiebloemen die in de tuin kunnen staan, staan het liefst op een lichte, hittebestendige en halfschaduwrijke standplaats. De bodem is vochtig, goed waterdoorlatend en matig voedingsrijk. De standplaats moet zo worden gekozen dat deze beschut is tegen ijzige en uitdrogende winden. Vorstgevoelige passiebloemsoorten worden in een pot gehouden. De standplaats kan compleet zonnig zijn, hoewel bescherming tegen te veel hitte raadzaam is.
Hoe wordt de passiebloem verzorgd?
Als passiebloemen in een pot worden gehouden, gebruikt men hoogwaardige potgrond voor bloemen of potplanten. Als bij het substraat zand of klei wordt gemengd, kan het verpotten uitgesteld worden. Regelmatig verpotten van passiebloemen in de pot is alle 3 tot 5 jaar raadzaam. Hierna is het substraat in de pot zo verbruikt dat nieuwe aarde voor een verdere gezonde ontwikkeling van de plant noodzakelijk is. Het verpotten wordt in de herfst na het snoeien gedaan. Hiervoor wordt de wortelkluit van de passiebloem uit de pot gehaald, het oude substraat aan de wortels grof verwijderd en in verse potgrond geplant. Als de wortelkluit te dicht is, worden de wortels losgemaakt en in een grotere pot geplant.
Passiebloemen worden normaal gesproken in het voorjaar geplant. In de tuin hebben de klimplanten de hele zomer de tijd om zich op hun standplaats te vestigen. In de kuip is het planten in de herfst niet zo zinvol. Door hun klimmende groei is een klimhulp of een vlechtscherm noodzakelijk. Vooral in potten is een dergelijk gestel een groot aangrijpingspunt voor de wind. Als de pot wordt vastgezet verhindert dit het omvallen.
Tijdens de groei hebben passiebloemen, zowel in de volle grond geplant als ook de planten die in een pot staan, voldoende vochtigheid nodig. Regelmatig gieten verhindert een tekort of droogteschade. Te veel water is echter ook niet goed omdat dit tot ophopend vocht kan leiden, waardoor de wortels gaan rotten en de plant afsterft. In de winter is de behoefte aan water gering. Gieten kan dan spaarzaam worden gedaan, het is belangrijk dat de bodem niet uitdroogt.
Voedingsstoffen krijgen passiebloemen door het bijmengen van tuincompost of organische meststof. In de kuip worden passiebloemen in het voorjaar, tijdens de groeiperiode, maandelijks bemest. Hierbij is het raadzaam de doseeraanwijzingen van de fabrikant op te volgen.
Passiebloemen in de volle grond hebben maar zelden last van ziektes of ongedierte. In de kas of in het winterverblijf kunnen rode spint, witte vliegen, wol- en schildluizen optreden.
Hoe moeten passiebloemen worden gesnoeid?
Het snoeien van passiebloemen is afhankelijk daarvan of de plant kruidig blijft of houtig wordt.
De meeste passiebloemen bloeien op het jonge hout, dat wil zeggen op de scheuten die dat jaar zijn gegroeid. Het kan overigens enkele jaren duren voordat de eerste bloemen verschijnen. In april, voordat de plant naar buiten gaat, kan hij gesnoeid worden. Eerst worden de dode scheuten er uit geknipt. Van de scheuten die overblijven worden 3 sterke scheuten geselecteerd, de andere worden bij de basis weggesnoeid. De geselecteerde scheuten worden verticaal geleid, en eventueel ingekort.
De nieuwe scheuten die zich hieraan ontwikkelen worden daarna in eerste instantie telkens getopt op 3 ogen of bladparen vanaf het hoofdgestel. Pas als de 3 basisscheuten de gewenste hoogte hebben bereikt mogen de zijscheuten ook weer doorgroeien. Die worden dan horizontaal aangebonden of geleid.
Regelmatig toppen van de zijscheuten bevordert de bloei. Worden het er te veel, dan kan er ook uitgedund worden. Het is beter regelmatig te snoeien dan om ineens heel veel weg te knippen.
Na een drastische snoeibeurt lopen sommige planten niet meer uit, of wordt alleen blad gegeven, zonder bloei.
Het snoeien van passiebloemen die in een kuip staan, kan het beste worden gedaan voordat ze eind september naar binnen worden gehaald. Hierbij worden bij voorkeur de oude houtige takken weggesnoeid en de jonge groene takken aan de plant gelaten. Voordat de planten in het voorjaar terug naar buiten mogen, kunnen de in de winter afgestorven en verzwakte takken weggesnoeid worden. Na het snoeien kunnen de kuipplanten ook geheel verpot worden met kwalitatieve potgrond.
Hoe overwinteren passiebloemen?
Gevoelige soorten kunnen de winter in onze breedtegraden alleen in een vorstbestendig winterverblijf overleven. Als groenblijvende planten behouden ze het blad en verwachten een lichte plaats met een matige temperatuur. Over het algemeen is een temperatuur tussen 10 en 15° C ideaal. Zodra de nachttemperatuur beneden de 5° C valt, wordt de plant naar het winterverblijf verplaatst. Voor de overwintering worden de takken van de houtige soorten teruggesnoeid.
Plantdelen die symptomen van een ziekte of ongedierte vertonen worden eveneens verwijderd. Tijdens de lichtarme periode worden geen meststoffen toegevoegd en slechts zoveel water gegeven dat de bodem niet uitdroogt.
Winterharde passiebloemen worden als voorzorgsmaatregel in het koude jaargetijde in het onderste gedeelte beschermd. Hoewel, als groenblijvende plant, het blad aan de plant blijft, reageert ze deels als zomerplant en laat het blad vallen. Een bedekking met bv. een vlies beschermt tegen ijzige wind en verhindert het uitdrogen van de struik. Voor de winter of tijdens vorstvrije periodes kan de droge bodem doordringend gegoten worden. Meer over het onderwerp passiebloemen overwinteren.
Hoe worden passiebloemen vermeerderd?
Eenjarige passiebloemen en hun reine soorten worden d.m.v. zaad vermeerderd. Gewonnen worden ze uit de vruchten in de herfst, door ze uit het vruchtvlees te halen. In het voorjaar wordt het zaad in kassen of bv. in een broeibak bij 13° C tot 18° C uitgezaaid. Als de kiembladeren volledig zijn opgekomen, wordt het zaad gedeeld en tot jonge planten gekweekt. Lange takken worden regelmatig getopt, om de vertakking te stimuleren. Een kleine rankhulp in de pot verhindert dat de takken gaan liggen.
Houtige passiebloemsoorten kunnen in het voorjaar of de herfst worden afgelegd. Hierbij worden de bladoksels van de takken die op de bodem zijn gelegd met klemmetjes gefixeerd. Als er na enkele weken voldoende wortels zijn ontstaan, kan de tak van de moederplant worden afgeknipt en de nieuwe jonge plant geplant worden.
Zijn passiebloemen giftig?
Of passiebloemen giftig zijn, is afhankelijk van de soort. Er zijn giftige en niet-giftige soorten. De Passiflora incarnata of Passiflora edulis kunnen zonder meer worden gebruikt, maar bv. de uit Zuid-Amerika afkomstige eenjarige Passiflora gracilis is giftig. Als u ze gebruikt, moet u er daarom voor zorgen dat u niet-giftige soorten kiest.
Hoe kan de passiebloem gebruikt worden?
Van sommige soorten zijn de vruchten eetbaar, bv. de passievrucht (Passiflora edulis).
Vorstbestendige soorten (bv. Passiflora caerulea, Passiflora incarnata und Passiflora lutea) kunnen met bescherming in de tuin spalieren of pergola’s begroeien. Ze klimmen binnen een jaar meerdere meters. Gevoelige passiebloemen worden als kuipplant gehouden en verblijven gedurende het koude jaargetijde vorstvrij in een winterverblijf. Ze kunnen op het balkon of het terras een klimmende zichtbescherming aan spalieren, rankhulpen of netten vormen.
Als exotische vrucht is de passievrucht bij alle fijnproevers goed bekend. Het vruchtvlees wordt zo gegeten of tot maracujasap verwerkt. In de volksgeneeskunde wordt de passiebloem (Passiflora incarnata) als rustgevend, koelend, pijnverzachtend en bloeddrukverlagend middel gezien. Ook deze vruchten zijn eetbaar en worden verwerkt als jam, gelei of vruchtensap. Van de attractieve bloemen van de passiebloem kan bovendien siroop worden gemaakt.
Verdere Informatie
Tot de bijzonder aantrekkelijke planten voor het balkon, tuin en terras behoren de passiebloemen. Het passiebloemengeslacht (Passiflora) behoort tot de passiebloemenfamilie (Passifloraceae). Het omvat meer dan 530 soorten en talrijke hybride variëteiten die door veredeling zijn ontstaan. Passiebloemen komen voornamelijk voor in tropisch en subtropisch Zuid-Amerika en in centraal en zuidelijk Noord-Amerika. Andere soorten groeien in Australië, Azië en Madagaskar, Nieuw-Zeeland en de eilanden in de stille oceaan.
Passiebloemen hebben een lange geschiedenis. Spaanse missionarissen gaven de bloemen een symbolische betekenis als ze Amerika veroverden.
Ze groeien normaal gesproken als klim- en rankende planten in de hoogte. Ze komen als eenjarige, vaste plant, verhoutende struik of zelfs als kleine boom voor. De gelapte bladeren zitten afwisselend op de stelen en bezitten vaak opvallende nectarklieren aan de rand of aan de steel.
Het meest opvallende aan de plant zijn de exotische en prachtige bloemen in fantastische kleuren. Ze zitten enkel of in trossen aan de bovenste bladoksels. De bloemblaadjes zijn teruggeslagen. De vruchtknopen en de stuifmeeldraden zijn omringd door opvallende vleesachtige draden, die corona worden genoemd.
