Vleesetende planten correct verzorgen, voeren en verpotten

Inhoud

• Vleesetende planten planten
• Vleesetende planten verzorgen
• Vleesetende planten gebruik
• Verdere informatie

Hoe worden vleesetende planten correct geplant?

Geef de vleesetende planten een warme plaats in de zon zonder tocht. Als de plaats bevalt, worden haar vangende bladeren rood. Een duidelijke indicatie dat de plaatskeuze juist is. Een hoge luchtvochtigheid heeft een groeibevorderend effect op carnivoren, die afkomstig zijn uit moerassen en heidevelden. In de groeifase is een verzadiging van 50 tot 75% optimaal gebleken. In de periode van lente tot herfst maakt de vleesetende plant regelmatig nieuw blad aan.

Hoe worden vleesetende planten overwinterd?

Met dalende temperaturen en de stand van de zon verandert het gedrag van de vleestende plant en stopt met het vormen van bladeren. De rustfase begint, waarin ze verlangt naar een koelere, lichte plaats. De thermometer kan zeker in het eencijferige minusbereik glijden. Temperatuurwisselingen tussen warm en koud moeten ten koste van alles worden vermeden. In milde streken kan worden geprobeerd de aan de woonkamer gewende vleestende plant in de tuin te zetten. De verplanting naar buiten slaagt in het late voorjaar. De planten hebben tot de winter genoeg tijd om te wennen aan de frisse lucht en de leefomstandigheden.

Veen- of vleesetersgrond kan het beste als substraat worden gebruikt. Deze bodems hebben de typische eigenschappen van veenland. Slechte voedingsstoffen, waterbergend vermogen en vrij van kalk zijn de ideale leefomstandigheden voor de vleesetende planten.

In de pot gekweekt in ruimtes met droge verwarmingslucht is nadelig. Door het gebrek aan luchtvochtigheid gaan de insectenvangers vroegtijdig dood. Kweken in een  geprepareerde minikas op de vensterbank is beter. Buiten gedijen vleesetende planten in samenwerking met mossen. Ze zorgen voor de nodige vochtigheid voor de plant.

Hoe worden vleesetende planten correct omgepot?

Omgepot worden de vleesetende planten elk voorjaar zodra er nieuw leven ontwaakt. De planten worden voorzichtig uit hun substraat gehaald. Aangezien de wortels slechts zwak ontwikkeld zijn, mogen ze niet ernstig beschadigd raken. Dood plantenweefsel wordt verwijderd en de carnivoren worden voorzichtig in vers substraat geplaatst. Het is raadzaam om voorzichtig te werk te gaan waarbij de vallen niet sluiten. Elk onnodig openen en sluiten beschadigt de plant.

Hoe worden vleesetende planten verzorgd ?

Veenplanten zijn over het algemeen afhankelijk van vocht. Als er droogte optreedt, zijn ze bijna niet meer te redden. Regelmatig water geven met kalkvrij of regenwater is de hoofdtaak. Het wordt niet van bovenaf gegoten, maar de pot wordt door een gevulde schotel gedrenkt. Stilstaand vocht trekt omhoog in de ondergrond. Het schoteltje blijft het hele groeiseizoen goed gevuld. Tijdens de rustperiode in de winter wordt het water geven teruggebracht tot eenmaal per maand.

De vleesetende plant verkrijgt voedingsstoffen door zijn prooi te vangen. Meststoffen zijn voor moerasplanten eerder schadelijk dan goed. Het korte wortelgestel geeft de plant steun en voorziet hem alleen van water. Voedingsstoffen of kunstmestzouten zijn niet goed voor de wortels.

Stervende plantendelen worden regelmatig verwijderd. Wanneer zich na jaren bloemen vormen, is de vleesetende plant gefocust op zijn generatieve vooruitgang. De vorming van vangvallen wordt verminderd. Alle energie wordt gestoken in bloemen en zaden. Als er veel belang wordt gehecht aan de vallen, worden de bloemen definitief verwijderd.

De carnivoren mogen pas bloeien als de zaden zijn verkregen. Schud de zaden er voorzichtig af en bewaar ze tot het voorjaar op een koele, donkere plek. Daarna worden ze gezaaid in vochtige potten bij 10-13 graden. Kieming is laat en aarzelend. Eenvoudiger is lantendeling in het voorjaar of vermeerdering door plantenstekken. De bladeren zijn aan de basis afgesneden met enkele wortels. Ze worden geïsoleerd en gebruikt in vochtige potten. Het zal enige tijd duren voordat er nieuwe vleesetende planten opkomen.

Hoe wordt de vleesetende plant gevoerd?

Carnivoren worden over het algemeen niet gevoerd, omdat ze weten hoe ze zichzelf moeten helpen. Lokstoffen zorgen ervoor dat prooidieren voldoende geïnteresseerd zijn. Het kan geen kwaad om het vangmechanisme in individuele gevallen te controleren. Laat het alleen geen gewoonte worden, want elk sluiten en openen kost de vleesetende plant kracht en energie.

Welk gebruik hebben vleesetende planten?

De vleesetende plant is de bekendste carnivoor die wereldwijd in het kweken voorkomt. Hun spectaculaire vangmechanisme is uniek en aanbevolen voor insectenbestrijding. Natuurlijk dragen de vleesetende planten hun steentje bij, maar ze lossen insectenplagen niet helemaal op. Vleesetende planten zijn vanwege hun vangmethoden buitengewoon aantrekkelijk voor kinderen. Omdat de eis van de plant grotendeels beperkt is tot het vochtig houden, zijn ze goede geschenken voor de minderjarigen. In milde klimaten kunnen venen of moerassen worden beplant met vleesetende planten. Met extra bescherming kunnen de voorwaardelijk winterharde planten in de winter buiten doorbrengen.

Verdere informatie

Als we het hebben over vleesetende planten, leidt de eerste gedachte tot de Venus vliegenval (Dionaea muscipula). Hoewel de buitengewone carnivoor geen broers en zussen heeft en zijn soort als monotypisch wordt beschreven, geniet zij wereldwijde bekendheid. De Venus vliegenval komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika op plaatsen waar nauwelijks leven mogelijk is. De voor een plant bijzondere klikmechanisme dient om voedingsstoffen uit de lucht te halen, omdat er voor de wortels niets in de grond te vinden is. Dit fysieke proces kan worden beschreven als een evolutionaire enigheid. Vanuit de moerasgebieden van de kustgebieden in Noord- en Zuid-Carolina heeft de kleine exoot een wereldwijde zegetocht gemaakt naar vele huiskamers.

Bij nadere beschouwing blijkt dat de Venus vliegenval familie is van de zonnedauwfamilie (Droseraceae). De meerjarige vaste plant vormt rozetten met zwakke wortels en ronde, geelachtig groene tot roodachtige bladeren. Opvallend zijn de vleugels op de bladstelen. De vallen zitten aan de uiteinden van de bladeren, bestaande uit twee opvouwbare helften van het blad met tot 20 stijve borstelharen. Een verschil tussen winter- en zomerbladeren is hun grootte. De zomerbladvallen zijn met 3 cm iets groter en staan ​​op langere stelen dan het winterblad. In de herfst stopt de Venus vliegenval met zijn activiteiten, valt in een rustfase en ontwikkelt alleen kleine bladeren. Na 3 tot 4 jaar langzame groei verschijnen in het begin en midden van de zomer kleine witte bloemen op 30 cm lange kale stengels, verzameld in bloemschermachtige bloeiwijzen. Ze zijn 5-voudig en omzoomd door evenveel kelkblaadjes. Hoewel ze niet minder aantrekkelijk zijn, missen ze het schouwspel van de bladeren.

Er zijn 3 tot 4 zintuigharen in het midden van de twee helften van het blad, als gevoelige bewegingssensoren. Zodra deze haren meerdere keren kort worden aangeraakt, sluiten de bladhelften zich in fracties van een seconde en hebben hopelijk een prooi in hun hoektanden. Vliegen, muggen, mieren of spinnen staan ​​vooral op het menu. De tentakels zorgen er ook voor dat de val gesloten blijft zolang de prooi nog kronkelt. De plant giet spijsverteringssappen uit met enzymen. Het duurt ongeveer twee weken voordat het insect volledig is afgebroken. Gedurende deze tijd krijgt de plant zijn vitale voedingsstoffen. De vallen gaan pas weer open nadat ze volledig zijn opgenomen en benut. Dit mechanisme kan kunstmatig worden geactiveerd door aanraking. Maar overdrijf het plezier niet. Het blad kan maar een paar keer open en dicht voordat het sterft.

De Venus vliegenval is in veel huishoudens te vinden als exotische kamerplant, vaak als kinderamusement of als insectenverdelger. Vanwege de voorwaardelijke vorsttolerantie tot 10 graden onder nul kan het worden gekweekt in koude huizen, beschermde heidegebieden of onverwarmde serres.