Succulenten/vetplanten soorten bepalen
Inhoudsopgave:
1: Succulenten soorten: zeldzame en geliefde vetplanten en
Voor plantenliefhebbers is de doorslaggevende factor het beoogde gebruik van de vetplanten. Veel droogtetolerante soorten zijn afkomstig uit tropische gebieden en kunnen hier als kamerplanten de vensterbank en de huiskamer op een hele bijzondere manier sieren. Succulenten zijn blikvangers, solitair staand of in groepjes in schalen. De vrouwentong (Sansevieria) is een volkomen ongecompliceerde groene plant die bekoort door haar rechtopstaande bladeren en bladverkleuring. Aloë vera vormt rechtopstaande vlezige bladeren. Het is een decoratieve, geneeskrachtige plant met een bladpatroon en ontelbare gebruiksmogelijkheden. Hoewel de geneeskrachtige eigenschappen van de plant geen vervanging zijn voor een medicijnkastje, moet het er altijd deel van uitmaken. Voor hanging baskets en potten is de erwtenplant (Senecio rowleyanus) een echte blikvanger. Mangaves zijn een exotische toevoeging aan zomerbalkons en -terrassen. Dit is een kruising tussen de botanische geslachten Agave en Manfreda, die tegenwoordig volledig als agaves worden geclassificeerd. Echeveria's (Echeveria) zijn perfect voor kleine potten, schalen of andere plantenbakken. De kleine rozetplanten inspireren met geweldige bladkleuren en sierlijke bloeiwijzen. Aeonium is de wetenschappelijke naam van het rozetdikke blad. De tropische plant bekoort solitair in de pot omdat aan het uiteinde van de houtachtige scheuten een groot rozet van bladeren is bevestigd. De bladkleur varieert van groen, roodachtig overlopend tot donker bruinrood. Onder gunstige omstandigheden kan deze warmteminnende vetplant een enorme gele bloeiwijze ontwikkelen. Crassula 'Buddha's Temple' laat zien hoe ongewoon vetplanten kunnen groeien. De bladeren zijn symmetrisch op elkaar gestapeld.
2: Succulenten overwintern: deze soorten zijn bijzonder winterhard
Voor buitentuinders zijn er winterharde vetplanten voor droge gebieden in rotstuinen, droge muren of trogbeplantingen. Het bekende steenkruid is er in vele soorten die verschillen in bloemkleur, bladkleur en groei. Het steenkruid (Sedum acre) groeit als een goede bodembedekker tussen stoeptegels, in grindperken of als permanente grafbeplanting. Het echte steenkruid (Sedum telephium) is een succulente vaste plant van de nazomer met grote bloemschermen. Ze trekken veel insecten aan en groeien uit tot trouwe metgezellen. Tripmadam (Sedum reflexum syn. Sedum rupestre) is een andere bekende bodembedekker voor rotstuinen, waarvan de vlezige bladeren zelfs als specerijkruid kunnen worden gegeten. Huislook (Sempervivum) is bekend vanwege de vele kleuren en vormen. De winterharde bodembedekker wringt zich in elke spleet in de grond en vormt mooie rozettapijten die groen, oranje of rood kunnen zijn. Huislook is ideaal voor droge stenen muren of kleine kombeplantingen in de tuin. Winterharde ijsbloemen (Delosperma) zijn bijzonder rijk aan bloemen. Ze vormen dichte tuiltjes met frisgroene blaadjes. In de zomer openen heldere stralende bloemen in een brede reeks kleuren. In de winter moeten deze wintergroene meerjarige vetplanten worden afgedekt, omdat kale vorst de scheuten diep kunnen bevriezen. Plantenkenners zijn ook vertrouwd met winterharde agaves voor de tuin. Ze groeien op een beschutte plaats langs droge stenen muren. In de winter is het raadzaam ze te beschermen tegen regen en vocht, b.v. door ze met glas af te dekken. Voor bijzonder droge plaatsen op grind- en zandbodems zijn er cactussen voor buiten. Cactusvijg (Opuntia) bloeit in geel en rood. Maar het aanraken ervan is nogal een stekelige aangelegenheid.
3: Bloeiende succulenten: bonte en bijzondere vetplanten
Vetplanten worden in haar bloeiende pracht vaak onderschat. De kleurrijke bloesems van de kalanchoë bossfelddiana trekken het hele jaar door de aandacht. De populaire kamerplant is nu verkrijgbaar in een grote verscheidenheid van bloemkleuren. De woestijnroos (Adenium obesum) lijkt op iets uit een andere wereld. De succulente bloeiende plant vormt een verdikte basis en bloeit, afhankelijk van de variëteit, aan het einde van de scheutuiteinden. Populair om zijn bloeipracht is de Christusdoorn (Euphorbia milii). De eigenlijke bloemen zijn vrij onopvallend, maar worden in de schaduw gesteld door de kleurrijke schutbladeren. Sappige bladeren en een prachtige bloei kennen we van de Usambara viooltjes (Saintpaulia). Deze populaire kamerplanten bloeien langdurig intensief en kleurrijk. Olifantsvoet (Beaucarnea recurvata) met zijn knobbelige, verdikte stengelbasis, bisschopsmuts (Astrophytum) met zijn opvallende scheut of haworthia (Hawarthia) met zijn decoratieve rozetten zien er niet alledaags uit. Een curiositeit is de aardbei cactus (Gymnocalycium mihanovichii var.friedrichii). Het bovenste cactuslichaam is roze of rood gekleurd en zit als een signaallampje op het onderste gedeelte. De zeemeerminplant (Senecio vitalis f. cristata) is nauwelijks bekend en absoluut bijzonder. Hij is bijna uitsluitend bekend van overzee, maar misschien wordt het ooit ook hier een trend. De uitlopers lijken op de staartvin van een zeemeermin. Momenteel nog een absolute insidertip, wordt hij slechts zeer zelden en tegen recordprijzen verhandeld. De winterharde zuilcactus van het botanische geslacht (Cylindropuntia) springt in het oog in droge steppebedden. Hoe mooi ze ook zijn om naar te kijken, je wilt ze niet verplanten of er te dicht bij komen.
Profiel - Vetplanten herkennen
Succulent is een botanische term die ruwweg de waterreservoirs van planten beschrijft. Deze planten zijn in staat om water op te slaan in bladeren, scheuten of wortels. Bijna iedereen kent vetplanten, maar sommige zijn niet direct als zodanig bekend. Naargelang het opslagorgaan wordt een onderscheid gemaakt tussen knol-, stam- of bladsucculenten. Bladsucculenten hebben vaak geen scheut, maar vlezige bladeren die meestal als rozetten gerangschikt zijn. De bladeren zetten uit als ze vochtig zijn en trekken samen als ze droog zijn. Bekende voorbeelden zijn bijvoorbeeld agaven of aloë's. Stamvormige vetplanten hebben daarentegen dikke zuilvormige scheuten, meestal zonder bladeren. Cactussen zijn de bekendste vertegenwoordigers van deze groep. De bladeren worden gereduceerd tot de stekels, zodat de verdamping tot een minimum wordt beperkt. De fotosynthese wordt uitgevoerd door de groene scheuten. Knolsucculenten komen veel voor in ongunstige klimaten met arme grond. Ze hebben verdikte wortels die weinig water afgeven. Succulenten zijn hogere planten die bijna uitsluitend bloemen en, onder optimale omstandigheden, zaden voortbrengen. Wie kent niet de populaire lidcactus (Schlumbergera) met zijn bloemenpracht in de winter. Evenzo behoren de Kalanchoës (Kalanchoe) tot de meest bloeiende vetplanten. Er zijn zelfs hangende vormen, zoals het harkkruid (Sencecio herreianus) of de wasbloem (Hoya carnosa 'Compacta'). Het zijn uitstekende kamerplanten die weinig onderhoud vergen en niet veeleisend zijn. Voor rechtopstaande vormen zijn de geldboom (Crassula ovata) of de christusdoorn (Euphorbia milii) klassiekers.
