Sansevieria correct verzorgen, vermeerderen en verpotten
Inhoud
Hoe wordt de Sansevieria correct geplant?
Sansevieria’s zijn robuuste planten, die tegen een stootje kunnen. Zelfs van een slechte standplaats raken ze niet onder de indruk. Zowel een raam in de zon of in de schaduw wordt als standplaats geaccepteerd. In de winter is het aan te raden de plant op een lichte plaats te zetten. De ideale temperatuur is de normale woonkamertemperatuur tussen de 20 en 25° C. Ook hogere temperaturen boven de 30° C worden getolereerd, net als een koele plaats in de winter. Slechts hele koele standplaatsen onder de 15° C in combinatie met opgehoopt vocht in de grond zorgen voor een inzettende rotting van de plant en eindigen het plantenleven. Ook tocht, vooral in de winter is niet bevorderlijk. Tijdens de zomermaanden vindt de potplant een plaatsje in de buitenlucht op het balkon of terras best prettig.
Sansevieria’s groeien in de natuur in het gebergte en droge gebieden. Ze komen uit met heel weinig vocht. Een minerale oftewel goed doorlatend substraat is het meeste geschikt als potgrond. Men kan cactusgrond gebruiken of neemt potgrond voor kamerplanten gemengd met zand, puim of kleikorrels. In huis kan de plant ook in hydrokorrels staan.
Voor de plant worden ondiepe, stabiele potten gebruikt. De wortelstokken groeien horizontaal net onder het oppervlak van de grond. De drainagegaten aan de onderkant van de pot worden met potscherven bedekt om de waterafvoer te garanderen. Een laag kleigranulaat, bv. geëxpandeerde klei of lavagrind, zorgt voor extra drainage.
Als de plant enigszins goed verzorgd wordt is de pot al snel te klein. Om hun ontwikkeling niet af te remmen worden ze in de lente verpot. Uiterlijk als de wortelstokken over de rand van de pot groeien of eruit gedrukt worden, is verpotten raadzaam. Een ingrijpen is ook dan noodzakelijk als vooral hogere planten omvallen, omdat ze niet meer stevig genoeg in de grond staan. De planten worden uit het substraat gehaald, indien nodig gedeeld, verkleind en in nieuw substraat geplaatst. Bij grotere exemplaren wordt elk voorjaar alleen de bovenste laag voorzichtig uitgewisseld. Tot de planten goed geworteld zijn, wordt het gieten matig gedoseerd.
Hoe wordt de Sansevieria correct verzorgd?
Woestijnplanten die droogte verdragen hebben niet zoveel water nodig. De aarde aan de oppervlakte is opgedroogd voordat opnieuw gegoten hoeft te worden. Gieten slechts matig. Nog minder water krijgt de plant in de winter. Omdat er minder licht is, kunnen de sansevieria’s het vocht onvoldoende verwerken. In de maanden oktober tot februari wordt de wortelkluit tot de helft opgedroogd voordat opnieuw gegoten hoeft te worden. Bij het gieten wordt niet in de rozetten, maar in de aarde aan de zijkant daarnaast gegoten. Als de temperatuur in het winterverblijf onder de 10° C ligt, neemt de sansevieria een groeipauze. Het gieten wordt dan gedurende deze periode volledig weggelaten.
Van maart tot oktober wordt maandelijks met een meststof voor cactussen bemest of men neemt een zwak gedoseerde meststof voor groene planten. De voedingsstoffen komen met het gietwater bij de wortels. In de winter hoeft niet bemest te worden.
Snoeien is bij de sansevieria normaal gesproken niet noodzakelijk. Alleen storende of geknikte bladeren worden bij de grond, direct boven de wortelstok, afgeknipt en verwijderd.
Hoe wordt de Sansevieria correct vermeerderd?
Het vermeerderen van de vrouwentong is nogal eenvoudig. Dit kan gedaan worden door in de lente de wortelstok te delen of door stekjes te nemen van de jongere bladeren. Het delen is aan te bevelen voor de bontbladerige soorten want ze verliezen als vermeerderd stekje vaak hun decoratieve kleuring. Bij het verpotten kunnen de rozetvormende sansevieria’s gedeeld worden. De rozetten worden voorzichtig uit elkaar gehaald en enkel weer geplant.
Groenbladerige soorten kunnen probleemloos door bladstekjes vermeerderd worden. Jonge bladeren worden bij de grond net boven de wortelstok afgeknipt. Met een scherp mes worden ze in 3 tot 5 cm lange individuele stukken gedeeld. De bovenste snijkant wordt recht en de onderste licht scheef geknipt. Op deze manier is het gemakkelijker de bladstukken aan de goede kant te bewortelen. Enkele dagen drogen ze aan de lucht op. Vervolgens worden de bladstukjes in vochtig vermeerderingssubstraat met de scheve snijkant naar beneden geplant. Op een halfschaduwachtige standplaats ontstaan bij kamertemperatuur aan het blad kleine nieuwe worteltjes. Al snel daarna is het uitlopen van de jonge blaadjes zichtbaar.
Ziektes of ongedierte zijn nauwelijks te vinden bij de sansevieria. Stuwvocht in de bodem is het grootste gevaar. Het beginnende rotten van de wortelstok leidt tot de dood van de plant. Vrij zelden zijn er luizen of spint te vinden door de droge verwarmingslucht.
Welk gebruik heeft de Sansevieria?
Nadat ca. 300 jaar geleden de warmte minnende planten naar Europa kwamen, waren de sansevieria’s al snel populair. Als taaie levenskunstenaar kunnen ze tegen de zon en de halfschaduw. Ze verdragen stof, een droge lucht en reageren ook vergevingsgezind als ze in de vakantie slecht verzorgd worden. Een groene of kamerplant voor iedereen. Zelfs voor tuinders zonder een groene duim.
Welke Sansevieria soorten zijn er?
Als groene of kamerplant bestaan er meerdere soorten Sansevieria’s.
- Sansevieria trifasciata – Belangrijkste soort met veel cultivars met lange zwaardvormige bladeren
- Sansevieria trifasciata 'Golden Hahnii' – Soort met dwergachtige rozetten en brede gele strepen aan de rand van het blad
- Sansevieria trifasciata 'Laurentii' – Sansevieria met lange rechtopstaande bladeren en dwarsgestreepte donkergroene marmering en gele bladranden
- Sansevieria trifasciata 'Silver Hahnii' – compacte soort met kleine rozetten en zilvergroene bladeren met donkergroene vlekken
- Sansevieria cylindrica – langzaam groeiende soort met donkergrijze, gladde subcylindrische bladren.
Is de Sansevieria giftig?
Het is niet bekend dat de sansevieria’s giftig zijn. De scherpe bladranden en de spitse bladeren kunnen eventueel letsel veroorzaken.
Verdere Informatie
In veel werk- en woonkamers voelt zich de bescheiden Sansevieria of ook wel Sanseveria op haar gemak. De plant is ook heel bekend onder de naam vrouwentong. Ze stamt af van het botanische Sansevieria geslacht.
Het geslacht bevat actueel 74 soorten en behoort tot de familie van de drakenboom gewassen (Dracaenaceae). In hun thuisland hebben verschillende soorten Sansevieria gediend als vezelplanten voor de lokale bevolking. De hennepachtige plantenvezels bleken zo duurzaam en stabiel dat ze werden verwerkt als pezen, koorden of touwen.
Sansevieria’s zijn groenblijvende, succulente en wortelvormende planten uit de droge gebieden van Zuid-Afrika, Indië en Indonesië. De sansevieria’s groeien voornamelijk in droge, rotsachtige gebieden, waardoor ze erg robuust zijn geworden. Voor de vrouwentong zijn stijve, vlezige, rechte tot eivormige bladeren typerend. Ze vormen dicht opeenstaande omhoog groeiende bladeren en verspreiden zichzelf door ondergronds en soms bovengronds kruipende wortelstokken. Aan het eind lopen de groene of meerkleurig getekende bladeren uit tot een smalle donkere punt. De bladtekeningen zijn ook de decoratieve reden dat ze als groene en kamerplant zo populair en wijdverbreid zijn, vooral omdat ze worden beschouwd als veerkrachtige levenskunstenaars. Bloemen ontstaan pas bij de oudere exemplaren. De korte bloemtrosjes die zich langs de stengel vormen, vallen nauwelijks op, maar wel in de avond en nacht omdat ze een zeer sterke weezoete geur verspreiden.