Dragon correct oogsten, drogen en invriezen
Inhoudsopgave
Hoe wordt dragon correct geplant?
Dragon kweken is niet moeilijk. Het aromatische kruid vindt zijn plaats op een windbeschutte plek op een zonnige tot halfschaduwrijke standplaats. Elke normale tuingrond is geschikt voor het kweken van dragon. Doorlatendheid, enig humusgehalte in combinatie met een gelijkmatige vochtigheid zorgen voor een goede plantengroei in de tuin of in potten. Kruidenaarde of potgrond vermengd met zand is geschikt als substraat om in een pot te kweken. Alleen stuwvocht en bodemverdichting mogen niet optreden.
Bij het planten en de respectieve afstand moet onderscheid worden gemaakt tussen de normale dragon en de Franse. Deze laatste blijft kleiner en groeit schaarser, zodat een afstand van ongeveer 30 cm voldoende is. De traditionele dragon groeit snel en neemt meer ruimte in beslag. Bij het planten dient u minimaal 50 cm van de buren te plannen.
Zaaien van de Russische dragon kan alleen in het voorjaar. De zaden worden direct en losjes in het perk verdeeld en slechts licht bedekt met aarde. De Franse variant kan alleen geplant worden. Het vormt geen zaden en kan alleen vegetatief worden vermeerderd. Daarnaast reageert de Franse dragon vrij gevoelig in de winter, wat planten in het voorjaar een voordeel maakt.
Hoe wordt dragon correct verzorgd?
Plantenverzorging omvat regelmatig water geven tijdens hete, droge periodes. Dragon doet het niet zo goed bij droogte. Bij het kweken in potten wordt met een vinger gecontroleerd of het substraat nog vochtig is. Stuwvocht beschadigt het rijk vertakte wortelstelsel. Compost of hoornkrullen zorgen in het voorjaar voor de nodige voedingsstoffen.
Als in de zomer of uiterlijk in de herfst de scheuten van onderaf kaal zijn of er niet meer mooi uitzien, worden de scheuten dicht bij de grond afgesneden. Iets later volgen verse scheuten vanaf de wortels. Een laatste snoei vindt plaats voor de winter. De Franse dragon wordt in de winter beschermd met een iets dikkere laag dennentakjes. Ook moeten potten worden verpakt en op een beschutte plaats worden neergezet. Om de zoveel jaar is transplantatie of verjonging aan te raden. Wanneer de Russische dragon op naburige planten drukt, moet de kruidenplant worden verkleind. Verjonging is ook nodig voor Franse dragon. Elke drie tot vier jaar wordt het verdeeld en op een andere plaats gezet.
De normale dragon kan vegetatief worden gezaaid of vermeerderd door stekken in het late voorjaar of delen in de herfst en lente. Alle soorten en selecties, inclusief de Franse dragon, kunnen alleen vegetatief vermeerderd worden.
Ziekten of plagen bezoeken de dragon zelden. In het voorjaar bestaat het risico dat slakken de jonge scheuten opeten. Te veel vocht of koele, vochtige zomers verhogen het risico op schimmelaantasting in het wortelgebied.
Hoe kan dragon gebruikt worden?
Sinds de oudheid heeft dragon naam gemaakt als geurkruid, later als specerij en geneeskrachtig kruid. De aromatische bladeren zijn populair in de Franse keuken. Ze kruiden sauzen (o.a. Sauce Béarnaise), ei- en gevogeltegerechten, dressings en kruidenmosterd. In ons land is dragon bekend als saladeverrijking, in kruidenazijn en regionaal voor het inmaken van komkommers. Medicinaal stimuleert de bladthee of een tinctuur de eetlust en de spijsvertering en is het maagversterkend. De sterk aromatische olie van de bladeren verdooft even de smaakpapillen. Kauwen op de wortels werd vroeger voorgeschreven bij kiespijn. Zwangere vrouwen mogen dragon niet of spaarzaam gebruiken.
Hoe wordt dragon correct geoogst?
Dragonbladeren worden naar behoefte in mei of juni afzonderlijk afgesneden. Jonge bladeren aan de uiteinden zijn over het algemeen aromatischer dan oudere bladeren aan de basis. De Franse dragon behoudt het hele jaar door zijn uitgesproken intense aroma. Bloeiende scheutpunten worden midden in de zomer aan het begin van de bloei geoogst. Noch de bloemstelen, noch de houtachtige delen van de plant worden gebruikt.
Hoe wordt dragon gedroogd?
Direct na de oogst gebruiken als vers kruid is de beste optie. De bladeren hebben het sterkste aroma als ze vers zijn. U kunt ze ook drogen, maar dan verliezen ze hun smaakintensiteit. Bloeiende scheutuiteinden worden afgesneden en samengebonden in kleine bundels. Hang ze ondersteboven op een luchtige, schaduwrijke plek om te drogen. Als ze eenmaal helemaal droog zijn, kunnen ze bijna onbeperkt worden bewaard in glazen of keramische potten op een donkere en droge plaats.
Hoe wordt dragon ingevroren?
Gewassen en gedepte bladeren worden in diepvrieszakken of geschikte bakjes gedaan. Als alternatief kan dragon in porties worden ingevroren als kruidenijsblokjes. Om dit te doen, worden de bladeren fijngehakt, in ijsblokjesvormpjes gedaan en het geheel met water gegoten. De voorbereide vormpjes gaan de vriezer in en kunnen er indien nodig als kant-en-klare portie uitgehaald worden.
Verdere informatie
Elke Franse gastronomische kok en elke goede huisvrouw zou vertrouwd moeten zijn met dragon. De groeikrachtige vaste plant uit het geslacht van bijvoet en edelruit (Artemisia) is nauw verwant aan bijvoet, citroenkruid en alsem, hoewel men moet zoeken naar overeenkomsten.
Dragon, botanisch Artemisia dracunculus, behoort tot de madeliefjesfamilie (Asteraceae). De soortnaam "dracunculus" is niet echt duidelijk. Hij verwijst naar de Latijnse term "Draco" en betekent vertaald zoiets als kleine draak of slang. Of het vroegere gebruik als tegengif voor steken en slangenbeten of de slangvormige wortels van de dragon dienden om de naam te geven, kan niet meer met zekerheid worden vastgesteld. Tot op de dag van vandaag wordt dragon nog steeds draken- of slangenkruid genoemd.
Het bekende kruid heeft zijn thuisland in Zuid-Rusland en Centraal-Azië. Dragon was al in de oudheid bekend. In het oude Egypte werd uit de bladeren een etherische olie verkregen, die een bedwelmende geur afgeeft. Het werd gebruikt voor de productie en verwerking van parfum en geuren. Iets later in de geschiedenis waardeerden de Grieken dragon als een medicinale en kruidige plant. Met de migratie van volkeren, toenemende handel en de kruistochten verspreidde het kruid zich over Europa. Het groeit nu in veel regio's in het wild en wordt met name van Midden- tot Zuid-Europa als gewas geteeld.
Er zijn grofweg twee vormen van dragon en veel onduidelijkheid in de botanische namen. Omwille van de eenvoud wordt er onderscheid gemaakt tussen de Russische en Franse dragon. De bekende en wijdverbreide dragon is de zuivere soort en wordt vanwege zijn oorspronkelijke thuisland lange tijd Russische dragon genoemd. De werkelijk echte Russische vorm is een ondersoort (Artemisia dracunculus ssp. dracuculoides), die nog robuuster groeit en een scherp aroma heeft. De gewone vorm en zuivere dragonsoort wordt iets meer dan een meter hoog, groeit strak rechtop en vormt een weelderige, langlevende klomp met sterk vertakte wortels. Het aroma is te omschrijven als bitterzoet, peperig en licht zoethoutachtig.
De tweede vorm is de Franse dragon (Artemisia dracunculus var. sativa, Artemisia dracunculus 'Sativa' of Artemisia dracunculus var. dracunculus). De plant groeit veel zwakker, vaak met uitgestrekte scheuten, blijft kleiner en kan met zijn levensduur van 4 tot 5 jaar worden omschreven als een kortlevende vaste plant. In de winter is de Franse dragon gevoelig voor strenge vorst en heeft winterbescherming nodig. Het aroma maakt het echter goed, want het is zoet, met een mix van anijs en zoethout. Franse dragon is altijd de eerste keuze voor fijnproevers en gastronomische chef-koks.
Sinds een paar jaar is er een nieuwe dragonsoort op de markt, de Duitse dragon (Artemisia dracunculus 'Baden-Baden'). Het combineert de robuustheid van de normale dragon met het zoete aroma van de Franse vorm. Een echt aan te bevelen optie voor liefhebbers van dragon.
De dragon vormt kruidachtige scheuten met smalle, langwerpige lancetvormige bladeren. Aan de onderzijde bevinden zich olieklieren waaruit een intens anijsaroma ontsnapt. De hoge soort heeft een lichtere bladkleur dan de compacte Franse dragon. De kleine geelgroene bloemen staan in pluimen en verschijnen vanaf midden zomer. Bloemen worden alleen gevormd op warme standplaatsen. Koele streken zien zelden bloemen.
