Prairiebanaan (Asimina triloba)
Inhoud
Hoe wordt een prairiebanaan geplant?
Door de gebieden waar ze vandaan komen zijn ze gewend aan vorst. Ze kunnen onze winters dan ook probleemloos doorstaan en zijn geschikt om in de tuin te kweken. Aan een zonnige tot lichte standplaats geven ze de voorkeur. De volle zon op het zuiden is echter op den duur te heet. Als het mogelijk is kan de pawpaw het beste met andere boompjes als groep worden geplant of er wordt een standplaats op het oosten of westen gekozen. Als aarde is elke normale tuingrond geschikt, als deze tenminste voldoende doorlatend is. Ophopend vocht – oftewel vocht dat bij de wortels blijft staan – is het enige echte probleem bij het kweken van de pawpaw. Een licht zure grond wordt goed verdragen. Vruchtbare compost verbetert een zandbodem en verhoogt de mogelijkheid water op te slaan. De doorlatendheid van een kleibodem wordt verbeterd door er zand of kiezelsteentje doorheen te mengen.
Zoals bij bijna alle boomsoorten zijn de klassieke planttijden in de lente of in de herfst aan te bevelen. Prairiebananen worden uitsluitend in een pot of container aangeboden. Hierdoor kan deze ook in het late voorjaar of in de zomer geplant worden. Het is dan wel belangrijk de plant direct na het planten goed te gieten en ook daarna regelmatig te gieten.
Een prairiebanaan kan zelfs in een pot op het balkon en terras staan. Hiervoor wordt een grotere kuip met voldoende gaten in de bodem gebruikt. Hierdoor kan het water goed weglopen. Als substraat wordt potgrond voor potplanten gebruikt, die al klei en andere drainagematerialen bevat voor structurele stabilisatie. Als alternatief wordt potgrond gebruikt met toevoeging van kleikorrels of zand. Alle 5 tot 7 jaar wordt de prairiebanaan omgeplant en met verse potgrond verzorgd.
Bij het kopen van een prairiebanaan moet op de soort gelet worden. Een groot deel van de boompjes zijn niet zelfbestuivend, zodat een 2e soort voor de bevruchting nodig is. Hoewel bij de zelfbestuivende soorten (bv. “Prima 1216” of “Sunflower”) geen tweede prairiebanaan nodig is, wordt de opbrengst door een het planten van een extra soort verhoogd.
Hoe wordt een prairiebanaan verzorgd?
De exotische prairiebananen hebben niet meer onderhoud nodig dan andere boompjes in de tuin. Tijdens de droge zomermaanden wordt gelet op een gelijkmatige vochtigheid van de bodem, waarbij de plant 2x per dag dagelijks wordt gegoten. Nog oplettender is men als de plant in een pot staat, want het substraat is niet met de moederbodem verbonden en droogt sneller uit. Een tekort aan water leidt tot het verlies van de vruchten en beperkt de langzame groei nog meer. In de lente wordt de banaan bemest met compost en hoornspaanders. Als de tuingrond hoofdzakelijk uit een zandbodem bestaat is het aan te bevelen een voedingsrijke mulchlaag van compost aan te brengen. Dit reduceert de verdamping aan de grond en zorgt voor voedingsstoffen in de bodem.
Een gevoelige neus ruikt in het voorjaar een onaangename geur, die door de bloemen wordt verspreid. Hierdoor worden insecten in hun natuurlijk omgeving aangelokt die voor de bestuiving zorgen. In onze regio zijn deze insecten niet voorhanden, zodat ervaren tuinders met een kwastje of wattestaafje zelf een handje helpen. Hierbij wordt het stuifmeel eraf gestreken en over de stempel gestreken. Deze inspanning is de moeite waard, omdat het de opbrengst en vruchtvorming enorm verhoogt.
De snoeimaatregelen verschillen niet van het snoeien van andere heesters. Over het algemeen worden storende of scheef groeiende takken eruit gehaald. Het is handig gebleken om steile zijscheuten op de hoofdscheut er uit te knippen of vast te binden in een hoek van 60 graden. De hoofdscheut wordt ingekort wanneer het hout de gewenste eindhoogte heeft bereikt. Vanaf de late zomer worden alle bladeren boven de vrucht verwijderd om de vrucht te laten rijpen. Ze schaduwen het fruit en vertragen de rijping in de herfst onnodig. Gesnoeid wordt na de oogst. Het uitdunnen van de kroon werkt begunstigend op de vernieuwing van het vruchthout.
De stam van jonge boompjes en struiken worden in de winter met een vlies of een jutezak ingepakt. Hoewel prairiebananen goed winterhard zijn, kan het hout door de winterzon openscheuren. Pawpaws die in een kuip staan worden oftewel in een koude kas geplaatst of de potkluit wordt met een dikke laag piepschuim, droog blad of andere winterbescherming beschermd tegen het doorvriezen.
Ongedierte komt meestal uit de grond. Woelmuizen veroorzaken vaak ernstige schade aan de wortels, waardoor zelfs oudere planten blijvende schade oplopen.
Hoe worden Prairiebananen vermeerderd?
Om de plant te vermeerderen is het zaad uit de vruchten noodzakelijk. Ze worden in de herfst in zandpotjes gestratificeerd en in het voorjaar in zaaibakjes gezaaid. Vegetatief worden de takken in de herfst afgelegd en beworteld. Bij de gekweekte soorten is het beter de vermeerdering aan vakmensen over te laten. Normaal gesproken worden deze door het enten op een onderstam vermeerderd.
Hoe wordt de Prairiebanaan gebruikt?
Afhankelijk van het klimaat en de regio wisselt de oogstopbrengst. In een koeler klimaat worden prairiebananen gebruikt als verrijkende struik in groepjes van struiken vanwege de bijzondere kleuring van het blad. In milde wijngebieden met lange en warme zomers is een goede oogst mogelijk, zelfs wel tot 10 kilo per plant. De vruchten zijn eerst grasgroen en kleuren tot geelbruin als ze volledig rijp zijn. Het rijpingsproces is heel verschillend zodat het aan te bevelen is vaker te plukken. Met lichte druk en een draaibeweging worden de vruchten geoogst. Als de vruchten rijp zijn, zijn ze heel zacht en gevoelig voor te veel druk. De eerste vruchten kunnen na ca. 3-4 jaar worden geoogst.
Om de vruchten te kunnen gebruiken moeten ze open worden gesneden. De pitten worden verwijderd en het vruchtvlees wordt er met een lepel uitgehaald. Dit kan voor kwarkspijzen, vruchtsalades, smoothies of puree worden gebruikt. De vruchten zijn rijk aan onverzadigde verzuren en bevatten talrijke mineraalstoffen en vitamines zoals bv. ijzer, kalium, calcium, vitamine a en c. Helaas kunnen ze niet zo lang worden bewaard – maximaal 1 week blijven ze in de koelkast goed.
Welke soorten zijn er?
Bij de keus van de soort, is het raadzaam erop te letten of ze zelfbestuivend zijn, oftewel genoeg plaats is voor 2 verschillende soorten. Over het algemeen zijn 2 verschillende soorten aan te bevelen omdat daardoor een betere bevruchting en daarmee een grotere oogst kan worden verwacht.
- 'Prima' – zelfbestuivende soort
- 'Sunflower' – zelfbestuivende soort
- 'Davis' – niet zelfbestuivende soort
- 'Overleese' – niet zelfbestuivende soort
- 'Prolific' – niet zelfbestuivende soort
Verdere Informatie
Een echte exoot onder de fruitbomen is de prairiebanaan (Asimina triloba) die ook Pawpaw wordt genoemd. Het is een van de 9 houtsoorten die in het oosten van Noord-Amerika, zomer- of groenblijvende struiken of kleinere bomen vormen. Het is niet bekend waar de naam prairiebanaan of pawpaw vandaan komt, maar de naam komt regelmatig voor in de alledaagse taal.
De pawpaw is een zomergroene struik of kleinere boom. Ondanks zijn terughoudende groei kan dit boompje als het ouder is geworden een hoogte van wel 6 tot 8 meter bereiken. Met dit formaat is het geschikt als botanische verfraaiing voor kleinere huistuinen of voor groepen bomen. Het middengroene blad heeft een omgekeerde eivorm en kleurt in de herfst felgeel. In het voorjaar verschijnen komvormige bloemen met paarsbruine bloembladen in trossen op het hout van het voorgaande jaar. Ze verschijnen meestal pas na de laatste vorst, wat betekent dat bevriezing niet gevreesd hoeft te worden. Elke bloem heeft meerdere vruchtbeginsels die, na succesvolle besuiving, verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van trosjes fruitknoppen waaraan vanaf de late zomer de flesvormige vruchten groeien en aanvankelijk geelgroen kleuren en bij rijpheid in de herfst geelbruin worden. Opvallend is de kransvormige opstelling van meerdere vruchten op korte stelen. Van de buitenkant lijken de vruchten meer op een papaja dan op een banaan. Het vruchtvlees is geelachtig, romig van consistentie en afgewisseld met zwarte zaden. De smaak doet denken aan een fruitige mix van ananas, bananen, mango en vanille.
De prairiebanaan is een exotisch fruit in de tuin. Hij produceert helaas niet zo veel vruchten als de bij ons bekende fruitsoorten, maar zijn smaak is een unieke fruitcocktail. Onafhankelijk van het nut van de struik, kan deze ook als huisboom in kleinere tuintjes of als verrijking in een groepje struiken worden geplant. Door de gele verkleuring van het blad is hij een opvallende verschijning.
Bijzonderheden
2 planten in één pot of in de grond = struikachtig. 1 plant alleen = boomachtig.