Terug

Perzik correct snoeien en planten

Inhoudsopgave

 

Hoe wordt een perzik geplant?

Perziken hebben net als nectarines een grote behoefte aan warmte. Daarom gedijen ze in milde en warme regio’s het beste. Door de klimaatwisselingen van de laatste jaren is de oogst ook in tot nu toe koelere gebieden beter geworden. 

Perziken worden geplant op een compleet zonnige plaats, het beste tegen wind en regen beschut. Ideaal zijn standplaatsen, voor een huiswand, muren of zonnige binnenplaatsen, waar de warmte zich stuwt. De oogst kan mislukken als late vorst optreedt, want de bloesem kan in maart nog bevriezen. De eisen die aan de bodem gesteld worden zijn doorlatendheid, rijk aan humus- en voedingsstoffen. Een zandige klei- of regelmatig bewerkte bodem bieden de beste eigenschappen voor een goede groei. Een arme zand- of splitbodem bezit weliswaar een goede doorlatendheid, maar zonder bodemverbeteringen is een voedingsstoffen- en watertekort te verwachten. Compost of potgrond verbeteren deels de opslagmogelijkheid van de bodem. Een groter probleem zijn vochtige kleibodems. Ze worden in het voorjaar veel langzamer warm en neigen tot ophopend vocht. Dit ophopende vocht zorgt ervoor dat het immuunsysteem van de perzik verslechtert en ze daardoor bevattelijker worden voor ziektes.

Geplant wordt in de lente met meerdere meters plaats tot de volgende heester. Het plantgat wordt duidelijk groter uitgegraven, de bodem goed losgemaakt en bij een dichte bodem wordt met een laag kiezelstenen een drainagelaag op de grond gelegd. Een uitgedroogde wortelkluit wordt voor het planten in water gedompeld tot geen luchtbellen meer opstijgen. Bij het planten moet de wortelkluit van de perzik met de bodemoppervlakte evenredig afsluiten. Het is belangrijk dat de entplaats duidelijk boven de aarde uitsteekt en niet ingegraven is. Na het planten wordt de aarde voorzichtig aangeduwd en de perzik goed gegoten. Een laag mulch beschermt de perzik tegen uitdroging en concurrerende wildgroei.

Afhankelijk van de grootte kan een steunpaal noodzakelijk zijn. Door een goed houvast kunnen gemakkelijker grotere kronen ontstaan en boompjes vallen bij een sterke wind ook minder snel om.

 

Hoe wordt een perzik verzorgd?

Perziken hebben gedurende de droogteperiodes in de zomer voldoende vochtigheid nodig. Als de bodem uitdroogt lijdt de fruitboom aan watertekort, waardoor de vruchten afgeworpen worden. Daarmee is de oogst voor dat jaar verloren. Bescherming tegen het uitdrogen van de bodem biedt een laag schors of compost op de zandbodem. Al naar behoefte wordt deze elk jaar vernieuwd. De verzorging met voedingsstoffen is afhankelijk van de samenstelling van de bodem. Bij een arme en lichte bodem is bemesten dringend noodzakelijk. Compost en hoornspaanders zijn als organische bemesting voldoende. In de zomer wordt dan nog een meststof met kalium in een lichte dosis toegevoegd. De boom wordt daardoor steviger wat de winterhardheid verbetert.

 

Hoe wordt een perzik gesnoeid?

Bij het snoeien worden de perziken, net als de nectarines, als struik gehouden. Ze geven vruchten aan het eenjarige hout en worden na verloop van tijd (van onder) kaal.  Hoewel het steenfruit is, wordt de perzik net voor of na de bloesem gesnoeid. Bij oudere exemplaren worden in april de droge takken verwijderd. Jongere boompjes worden regelmatig gesnoeid. Bij perziken en nectarines wordt een verschil gemaakt tussen drie soorten hout: verhoute takken, echte en valse vruchttakken.

Verhoute takken bezitten uitsluitend blad- en uitloopknoppen zonder bloemknoppen. Bij de echte vruchttakken bezit elk oog één of twee meer ronde bloemknoppen. Valse vruchttakken ontwikkelen uitsluitend onvruchtbare bloemknoppen. Ze beginnen en eindigen met een houtknop. Bij het snoeien worden de verhoute en valse vruchttakken tot op de bladknop gesnoeid. Bij de echte vruchttakken laat men boven de bloemknop één bladoog staan. Bij de zomersnoei worden te dichte struiken uitgedund. Droge of te dicht op elkaar staande takken worden verwijderd. Om meer licht te krijgen, kunnen zijtakken naar beneden worden gebonden. Dit kan ook als spalier, waar de takken waaiervormig worden opgebonden.

Voor de bevruchting in het voorjaar zijn vooral hommels, of op warme zomerdagen, bijen verantwoordelijk. Perziken zijn net als nectarines zelfbevruchtend en daardoor niet afhankelijk van andere bevruchter soorten.

Perziken worden door enting vermeerderd. Dit kan het beste door vakmensen worden gedaan.

Perziken en nectarines worden vaak met de krulziekte besmet. Ze is gemakkelijk te herkennen aan de rode en uitpuilende bladvervormingen. Als tegengif worden spuitmengsels op basis van knoflook of koperhoudende preparaten aanbevolen. Het is beter om resistente rassen te kiezen voor nieuwe aanplant. Woelratten in de bodem kunnen een probleem worden. Ze knagen aan de wortels en verstoren de complete voedingsstoffen- en waterhuishouding. In het ergste geval kan het aanvreten van de wortels zo erg zijn, dat jonge boompjes er met de hand zo uitgetrokken kunnen worden.

 

Hoe kunnen perziken worden gebruikt?

De oogstperiode van perziken is hetzelfde als die van nectarines. Ze begint in de hoge zomer vanaf eind juli en duurt ca. 1 maand. Zodra de vruchten hun typische kleur hebben en het vruchtvlees zacht wordt, worden de vruchten er voorzichtig afgehaald. Ze zijn drukgevoelig en kunnen door kneuzingen en letsel gaan rotten.

De vruchten smaken het beste zo van de boom geplukt. Ze zijn enkele dagen op een koele plaats houdbaar. Perziken zijn lekker in fruitsalades, als jam of als moes, in ijs of in desserts.

 

Verdere informatie

Perziken (Prunus persica) zijn oorspronkelijk afkomstig uit het noorden van Centraal China. Al tijdens de middeleeuwen wandelde deze geliefde fruitstruik via het Midden-Oosten naar het middellandse zeegebied en vanaf de 19e eeuw naar Midden-Europa. Hier werden ze al snel aangenomen vanwege de smakelijke vruchten en veroverden zo de fruittuinen. Aan hun wens naar warmte kan niet overal voldaan worden. De oogst en de vruchtvorming varieert van regio tot regio. In milde klimaten zoals in de wijnbouwgebieden is de beste oogst te verwachten. Op koelere plaatsen zijn goede en warme jaren nodig om perziken of nectarines te kunnen oogsten.

Nectarines zijn van nature een variëteit die niet alleen op de perzik (Prunus persica) lijkt, maar vrijwel identiek is. Eén van de weinige verschillen is de gladde tegenover de harige fruitschil. De oorzaak is een knopmutatie, zoals die van tijd tot tijd in de plantkunde te vinden is. Wetenschappelijk gezien hebben de nectarine en perzik inmiddels dezelfde naam: Prunus persica. Enkele jaren geleden werd de nectarine as een eigen lagere soort Prunus persica ssp. Nucipersica gevoerd. Maar omdat er eigenlijk geen verschil te vinden is, worden ze nu allebei hetzelfde behandeld.

Perzik- en nectarine bomen vormen ronde, na verloop van tijd, omvangrijke kronen. Afhankelijk van de veredeling en de soort kunnen ze tot 5 meter hoog groeien. Het hout van oudere takken is bruinachtig tot grijsbruin gekleurd. De bladeren van de perzik zijn lang- tot lancetvormig, lopen spits toe en hebben een glanzend oppervlak. De bloemen verschijnen al vroeg in maart en zijn wit tot bleekroze. Deze vroege bloei is vaak problematisch omdat late vorst tot bevriezing leidt en de oogst bederft.

Perziken zijn net als nectarines geliefde heesters voor boomgaarden. Betrouwbaar leveren ze in gunstige klimatologische gebieden een goede oogst. In koelere gebieden zijn ze een goede verrijking voor de moestuin. Als huisbomen worden ze in kleine tuintjes als vruchten gevende boompjes geplant. 

omhoog
Trusted Shops Guarantee