Sneeuwklokje correct verzorgen, snoeien en planten
Inhoudsopgave
Hoe wordt het sneeuwklokje correct geplant?
Sneeuwklokjes komen in de natuur vaak voor onder of tussen bomen en struiken. Ons inheemse sneeuwklokje (Galanthus nivalis) houdt van de schaduw tijdens de rustfase in de zomer en van de voorjaarszon door de kale boomkruinen in de late winter. De grond moet humusrijk, goed doorlatend en fris zijn. Dit geldt voor de meeste normale tuingronden. De zeldzamere soorten met late herfst- of winterbloei houden van wat meer zon en doen het goed in de rotstuin.
De bollen worden in de herfst ongeveer 5 tot 8 centimeter uit elkaar geplant op een afstand van 10 tot 15 centimeter. Let er bij het kopen op dat de bollen niet uitgedroogd zijn. Bij zeldzamere soorten is het raadzaam de planten uit voorzorg als potplanten te kopen. Als bollen in de wei worden geplant om zich te verspreiden, wacht dan met het maaien van het gazon tot de bladeren bruin worden en de sneeuwklokjes zich terugtrekken. Hetzelfde geldt voor het bewerken van de grond en het schoffelen van onkruid.
Planten in potten worden na de bloei in de tuin uitgeplant. Als u ze in de pot laat, moeten ze de zomer zo droog mogelijk doorbrengen. Zomers vocht zal de bollen in de pot doen rotten. Als u van plan bent planten in potten te kweken om in het voorjaar te planten, gebruik dan potten van keramiek of aardewerk. In tegenstelling tot plastic potten is er minder gevaar voor overbewatering in het wortelgebied. De bollen worden in de herfst enkele centimeters diep geplant en de potten worden buiten op een beschutte plek in de grond gezet. Na Kerstmis of in januari moeten de potten binnen op een koele plaats worden gezet. De planten moeten langzaam ontwaken zonder een hitteschok te krijgen. Meer over sneeuwklokjes planten.
Hoe worden sneeuwklokjes verzorgd?
Sneeuwklokjes hebben de neiging te verwilderen en hebben geen verzorging nodig. Bemesting is niet nodig omdat de bollen voldoende voedingsstoffen in de grond vinden. Discrete terughoudendheid is het enige wat de bollen verwachten tijdens hun groeiproces in de lente. Geen storingen zolang de bladeren groen zijn!
De vermeerdering is ook ongestoord. Zodra de zaden rijp zijn, vallen de capsules naar het grondoppervlak. Mieren voeren de zaden mee, die het volgende jaar elders ontkiemen. Wie zelf zaden wil zaaien, moet de mieren voor zijn en de capsules verwijderen. Zaai de zaden in open dozen of aardewerk potten. Plaats ze in de halfschaduw en laat de grond niet uitdrogen. Geduld is vereist, want het duurt drie tot vier jaar voor de bloei. Als alternatief kunnen grotere bosjes sneeuwklokjes gedeeld worden. Zodra de bladeren verwelken en de sneeuwklokjes zich terugtrekken, worden ze opgegraven en de kluiten in verschillende delen gedeeld. Pas op dat u de bollen niet onnodig beschadigt. De afzonderlijke stekken moeten onmiddellijk na de vermeerdering worden geplant. Gedeelde sneeuwklokjes bloeien al het volgende jaar op een nieuwe plaats.
Sneeuwklokjes zijn vrij robuuste planten. Toch kan een narcisvlieg- of slakkenplaag problemen veroorzaken. Grijze schimmel komt soms voor op koele, vochtige plaatsen. Woelmuizen eten geen bollen, maar ze kunnen ze meenemen naar andere plaatsen.
Hoe kunnen sneeuwklokjes gebruikt worden?
Sneeuwklokjes zijn prachtige bolgewassen en vaak de eerste voorbodes van de lente in de tuin. Ze zijn een mooie toevoeging aan elk bloemperk, want meerdere kleine bosjes vormen een mooi plaatje. Ze passen ook in rotstuinen of kunnen worden gecombineerd met losse bodembedekkers. Winterakoniet (Eranthis hyemalis), rondbladige cyclaam (Cyclamen coum) of dwergiris (Iris reticulata) bieden aantrekkelijke vormgevingsmogelijkheden als buren. Sneeuwklokjes zijn bijzonder populair onder struiken en bomen die in de bloeitijd nog kaal zijn en later met hun blad het grondoppervlak beschermen tegen de felle zomerzon. Ze kunnen ook onder heggen worden geplant. Als potplant zijn sneeuwklokjes slechts tijdelijk geschikt, want een potcultuur is bij lange na niet te vergelijken met een plek in de tuin. Na de bloei moeten de sneeuwklokjes in de tuin worden uitgeplant.
Welke soorten sneeuwklokjes zijn er?
Het inheemse sneeuwklokje, ook bekend als het gewone sneeuwklokje (Galanthus nivalis), komt op veel plaatsen voor. Soms zijn er nog hele weiden vol met de populaire voorjaarsbloeiende plant. Het grote of breedbladige sneeuwklokje (Galanthus elwesii) heeft grotere bloemen. Deze soort verdraagt droogte ook beter. Nog grootbloemiger is het geplooide sneeuwklokje (Galanthus plicatus), die relatief laat in maart bloeit. Daarnaast zijn er talloze hybriden als variëteiten, die bijzonder populair zijn bij sneeuwklokjesverzamelaars.
Zijn sneeuwklokjes giftig?
Alle delen van het sneeuwklokje zijn giftig en veroorzaken maagklachten als ze worden gegeten. Intensief contact met de bollen kan huidirritatie veroorzaken.
Verdere informatie
Bijna geen enkele plant heeft de laatste twee decennia zo'n hype meegemaakt als sneeuwklokjes. Liefhebbers zijn letterlijk verliefd op deze opvallende voorjaarsbloeiers. Prijzen van meer dan drie cijfers zijn niet ongewoon voor uitzonderlijke selecties. U hoeft echter geen liefhebber, specialist of verzamelaar te zijn om sneeuwklokjes in de tuin te kweken en ervan te genieten.
Sneeuwklokjes zijn bolgewassen uit de Amaryllis-familie (Amaryllidaceae). Het botanische geslacht Galanthus omvat in totaal 21 soorten. Hun natuurlijke verspreidingsgebied strekt zich uit van West-Europa, via Midden-Europa, naar Zuid-Europa en het Nabije Oosten. Sneeuwklokjes werden al in de oudheid beschreven. Hun botanische naam is samengesteld uit de Griekse woorden "gala" en "anthos". Vertaald betekent het zoiets als "melkachtige bloem" en verwijst het naar de melkwitte bloemen van het sneeuwklokje. De planten ontwikkelen bollen ter grootte van een hazelaar of walnoot, die slechts zelden door een vliezige huid zijn omgeven. Reeds in de late winter ontspruiten er lineaire tot bandvormige bladeren aan. Deskundigen kunnen het type sneeuwklokje soms bepalen aan de hand van de groene tint van de bladeren. De bloemen verschijnen tegelijk met het gebladerte. Elke bol vormt slechts één hangende bloem in de vorm van een klok. Hij staat op een gebogen bloemsteel en bestaat uit drie binnenste bloemblaadjes en drie grotere spreidende bloemblaadjes. De binnenste bloemblaadjes zijn klein en hebben groene vlekken of een franje aan het uiteinde. De buitenste bloemblaadjes vormen de visuele versiering, zijn wit van kleur en omsluiten de binnenste bloemblaadjes als het koud is. Na de bloei ontwikkelen zich 3 mm grote zaden die in capsules rijpen. Sneeuwklokjes hebben een hoge kruisbestuiving. Alleen door selectieve bestuiving van zuivere soorten zijn er nakomelingen van dezelfde soort. Verder zijn er nu ook oneindig veel natuurlijke hybriden in de natuur, die zich kruisen door middel van stuifmeel dat door insecten wordt meegebracht. Deze bijzonderheid van sneeuwklokjes is verantwoordelijk voor de rassenhype uit het verleden. Uit de talloze kruisingen werden zeldzame vormen geselecteerd, die tegenwoordig door liefhebbers worden gezocht en beloond met topprijzen. Tegenwoordig zijn er meer dan 500 verschillende soorten. In Engeland beweren verzamelaars zelfs meer dan 1000 verschillende soorten sneeuwklokjes te hebben verzameld.
Sneeuwklokjes zijn echte voorjaarsbloeiers. Ze zijn in veel tuinen de voorbodes van de lente. Hun bloemen breken vaak door de smeltende sneeuw. Sneeuwklokjes zijn uitstekend geschikt als klein bosje in het bloemperk of in de rotstuin. In groepen verwilderen ze onder bladverliezende struiken of in weilanden. Daar blijken de mooie bolgewassen op zonnige dagen echte bijenmagneten te zijn. Sneeuwklokjes zijn ook populaire seizoensgebonden potplanten voor balkons en terrassen.
