Krokus correct verzorgen, snoeien en planten
Inhoudsopgave
Hoe wordt de krokus correct geplant?
Het tijdstip van het planten van krokus is afhankelijk van de bloeiperiode. Herfstbloeiende krokussen worden in de nazomer geplant, voorjaarsbloeiende krokussen in de herfst. Er wordt een plaats in de volle zon gekozen, eventueel in lichte verspreide schaduw. Goed doorlatende tuingrond met geringe vruchtbaarheid is voldoende voor de meeste verkrijgbare soorten en variëteiten. Veel belangrijker is dat er geen ongedierte uit de ondergrond te vrezen is. Als het om woelmuizen gaat, staan de bolgewassen bovenaan het menu. Zonder een beschermende draadmand of ingebedde aarden pot is er weinig kans om op de lange termijn krokussen in de tuin te vestigen. De bollen worden ongeveer 8 tot 10 cm uit elkaar geplant, 5 tot 10 cm uit elkaar. Het is raadzaam om de ondergrond af te tappen door een laag grof zand of grind. De bollen zitten in het grindbed en hoeven zich geen zorgen te maken over stuwvocht. Deze maatregel is met name aan te raden op leemachtige of natte gronden. Het geheel kan worden overgezet naar potcultuur, omdat het in bakken sneller tot vernatting en knolrot kan leiden. Er wordt vaak gezocht naar een plaats in het gazon. Dit werkt maar beperkt, omdat aan de ene kant het gazon concurreert om voedingsstoffen, aan de andere kant kan het gazon pas gemaaid worden nadat de krokussen zijn ingetrokken. Vroeg maaien berooft de bolgewassen van hun gebladerte en daarmee van hun levensonderhoud. De krokus is beter te combineren met losse bodembedekkers of vaste planten in het tuinperk. Goede plantpartners zijn muurpeper (Sedum), wilde tijm (Thymus serpyllum) of penningkruid (Lysimachia nummularia).
Hoe wordt de krokus correct verzorgd?
Met de juiste standplaats is de zorg voor de krokus niet bijzonder moeilijk. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat er op geen enkel moment stuwvocht ontstaat. De rustende bol kan wat meer droogte verwachten. Om ze te beschermen tegen overmatig vocht, kan een grotere bloempot over de standplaats worden geplaatst.
Een regelmatige controle van de woelmuisbescherming is ook gewenst. U kunt zich niet voorstellen hoe vindingrijk het ongedierte is en zelfs door plastic heen knaagt. Arme zandgronden worden in het voorjaar verbeterd met wat compost. Zonder extra voeding zullen de bolgewassen verwelken en verdwijnen. Als de bollen in het gazon staan, moet u voorzichtig zijn met gazonbemesting. Hoewel dit zorgt voor voedingsstoffen, kunnen de chlorideverbindingen die het bevat de bollen beschadigen.
Overplanten is mogelijk tijdens de rustfase nadat de scheut is gestorven. Bij deze gelegenheid kunnen grote bosjes worden verdeeld. Wilde soorten kunnen ook worden vermeerderd door zaden. Ze worden direct na het rijpen in potten gezaaid en blijven daar twee jaar in. Het zaad is klaar om geoogst te worden wanneer de peulen beginnen open te barsten.
Op enkele uitzonderingen na is er geen speciale winterbescherming nodig. Late vorst die optreedt nadat de planten zijn ontkiemd, is van cruciaal belang. Ook krokussen in pot moeten worden beschermd als de potten in de winter doorvriezen. Doe de potten gewoon in jute zakken en stop ze vol met droge bladeren.
Hoe kan de krokus gebruikt worden?
Krokussen zijn populaire voorbode van de lente dankzij hun felgekleurde en contrasterende bloemen. Vanwege hun smalle groei kunnen ze worden geïntegreerd in bloembedden en vaste plantenbedden. Ze wekken ook de rotstuin uit de winterslaap met hun bekerbloesems. Combinaties met kussenvormende bodembedekkers hebben als voordeel dat er in het voorjaar kleuraccenten ontstaan en de losse bodembedekkers de bollen beschermen. In de pot ontwikkelen krokussen zich tot een prachtig lente-ensemble met madeliefjes, primula‘s en dwergnarcisjes. Ze zijn ook erg populair bij de eerste pollenverzamelaars, omdat de voedselvoorraad in het vroege voorjaar nog zeer beperkt is.
Welke soorten krokus zijn er?
Van de bijna 250 krokussoorten die momenteel gedocumenteerd zijn, zijn er maar een paar op de markt te vinden. Wilde vormen zijn populair bij plantenverzamelaars. De meeste krokussen zijn echter gekweekte vormen, zogenaamde cultivars. Ze werden gekweekt uit tuinwaardige soorten. Het kleurenspectrum varieert van geel, karmozijnrood, violet tot wit.
- Crocus angustifolius – Goudlakense krokus met felgele bloemen in het voorjaar
- Crocus sativus – Saffraankrokus met delicate paarse bloemen in de herfst, waarvan de stempels als specerij worden geoogst
- Crocus speciosus – Herfstkrokus met paarse bloemen in de herfst
- Crocus tomasinianus – Slanke bloemige elfachtige krokus met paarse bloemblaadjes en bleke keel
- Crocus vernus – bekende en inheemse lentekrokus met paarse bloemen in de lente
Is de krokus giftig?
De krokus is grotendeels ongevaarlijk. Alleen ernstige overdoses saffraankrokus kunnen matige tot ernstige vergiftigingsverschijnselen veroorzaken in de vorm van diarree, overgeven en duizeligheid.
Verdere informatie
Bijna tegelijkertijd met de sneeuwklokjes ontwaken de krokussen met hun levendige bloemkleuren. De bolgewassen staan al sinds de oudheid bekend als voorjaarsbloeiers. Zo werden ze toen waarschijnlijk door de Grieken genoemd. Ze waardeerden één soort in het bijzonder, de saffraan of saffraankrokus (Crocus sativus). In de oudheid werden belangrijke medicijnen, een kleurstof en het populaire kruid gemaakt van de gedroogde stempels. De krokus wordt al sinds de middeleeuwen als sierplant gekweekt. Daarmee eindigt de winter en begint de lente. Geen wonder dat er in de loop van de tijd veel gecultiveerde vormen en hybriden zijn ontstaan.
De krokus is een geslacht dat behoort tot de irisfamilie (Iridaceae). Wetenschappelijk wordt het Crocus genoemd en het is hetzelfde als de Nederlandse naam. De naamgeving is soms verwarrend. Afhankelijk van de oorsprong van de bron omvat het geslacht 80 tot ongeveer 250 soorten. Het verspreidingsgebied loopt van West-Europa tot Centraal-Afrika, van Midden-Europa tot Noord-Afrika. Ze groeien in verschillende habitats. Ze komen voor in struik- en boslandschappen, weiden en bergformaties.
Krokussen vormen bollen die een levensduur hebben van 3 jaar. Om hun vooruitgang te verzekeren, vormen ze constant nieuwe kinderen die op de moederbol zitten. De bolvorm is afhankelijk van de soort en varieert van bolvormig, plat tot peervormig. Allen zijn omgeven door een bruine schelp. Smalle grasachtige bladeren ontspruiten eraan. Ze verschijnen met de bloem. De bloeiperiode kan worden gebruikt om onderscheid te maken tussen lente- en herfstbloeiende krokussen. Vanuit tuinbouwoogpunt zijn de voorjaarsbloeiende soorten van groter belang. De bloemen verschijnen aanvankelijk omgeven door schutbladen. Na opening zijn ze beker- tot bokaalvormig. In het midden is een lange stijl omgeven door drie meeldraden. De contrastrijke bloemblaadjes zijn opvallend en vormen de mooie sierwaarde.
Krokussen zijn vooral bekend als voorbode van de lente, die samen met sneeuwklokjes, lenteklokjes en bosanemonen de eerste kleuraccenten in de tuin vormen. De bolgewassen verrijken bloemperken en borders, kunnen verwilderd worden onder heesters of worden gebruikt voor seizoensgebonden lentebeplanting in potten op balkons en terrassen. Verstokte kruidenliefhebbers kunnen echte saffraan (Crocus sativus) niet negeren en een waardige plaats geven in het kruidenbed.