Oregano correct drogen, oogsten en snoeien
Inhoudsopgave
Hoe wordt oregano correct geplant?
Oregano, ongeacht de soort, geeft de voorkeur aan volle zon en een warme standplaats. De grond moet arm zijn aan voedingsstoffen en een uitstekende waterafvoer bieden. Vochtige, humusrijke grond is niet geschikt voor de oreganoteelt. Vorstbestendige soorten kunnen van de lente tot de herfst als potplanten worden uitgeplant. Opgemerkt moet worden, dat ze in de winter vaak geen natte omstandigheden verdragen. Planten in het voorjaar is daarom meestal verstandiger, omdat de planten dan meer tijd hebben om te wortelen.
Hetzelfde geldt voor het planten in bakken en potten. Aan het substraat moet beslist scherp zand of kleikorrels worden toegevoegd om de afwatering te verbeteren. Potcultuur substraat heeft een hoog humusgehalte en drogen in de winter nauwelijks uit. In bakken wordt oregano wordt niet zo hoog als in de open lucht. De planten moeten ongeveer 20 tot 30 cm uit elkaar worden geplant. Oregano mag alleen worden gecombineerd in plantenbakken met kruiden die soortgelijke eisen stellen. Tot de droogteminnende zonaanbidders behoren bonenkruid, lavendel, olijfkruid, rozemarijn of tijm.
Oregano zaait zichtzelf vaak in de tuin. De wilde oregano planten kunnen worden overgeplant naar andere plaatsen. Gericht zaaien is ook mogelijk als in het voorgaande jaar rijpe zaden worden genomen en tot het voorjaar op een droge en koele plaats worden bewaard. Dit principe wordt ook toegepast op eenjarige marjolein, omdat deze alleen met zaad kan worden opgekweekt. Omdat het geen kluiten vormt, wordt vanaf begin/half mei rechtstreeks in de rij gezaaid. Meer over het onderwerp Oregano panten.
Hoe wordt oregano correct verzorgd?
Net als veel andere kruiden is oregano niet veeleisend en gemakkelijk te verzorgen. Als het de planten in de tuin bevalt, gedijen ze vanzelf. Water geven hoeft u zelden te doen, alleen in extreem droge periodes. Meststoffen zijn niet nodig op normale bodems. Op losse zandgronden kan in het voorjaar wat compost worden ingewerkt of hoornkrullen worden gegeven. Snelgroeiende bosjes worden om de paar jaar verjongd en verkleind door deling.
In de potcultuur wordt slechts matig water gegeven. Als het water zich bij de wortels verzamelt en stuwvocht veroorzaakt, zal de oregano niet lang meegaan. Het is aan te raden om elk jaar de grond in de bak te verversen.
Hoe wordt oregano correct gesnoeid?
De uitgebloeide scheuten worden na het verwelken tot enkele centimeters boven de grond afgeknipt. Na de bloei verliezen oreganosoorten hun charme en zijn vatbaar voor schimmelinfecties. Daarom worden de oude plantendelen afgesneden. De aromatische kruiden ontkiemen weer en maken weer een visueel aantrekkelijke indruk. Oregano sterft in de winter uit en ontspruit uit de onderstam. De afstervende scheuten worden in de herfst dicht bij de grond afgesneden.
Is oregano winterhard?
De gewone oregano is winterhard en is buiten goed bestand tegen de winter. Nattigheid treft echter alle soorten. Als de grond niet voldoende doorlatend is, kan de plant tegen vocht worden afgedekt met een winddichte vensterruit.
Voor vorstgevoelige soorten is de meest verstandige teeltmethode, dat ze de wintermaanden op een lichte, koele plaats doorbrengen. Gieten moet sterk worden verminderd, zodat de potgrond slechts licht vochtig is.
Hoe wordt oregano vermeerderd?
Zaden van oregano worden in het voorjaar gezaaid. Vanaf april direct in de volle grond, daarvoor in zaadbakken in beschermde teelt. Wilde zaailingen kunnen worden opgegraven en naar een andere standplaats worden overgeplant. Deling van grotere oreganoplanten is mogelijk in het voor- of najaar. Basale stekken wortelen in de vroege zomer vóór knopvorming.
Hoe kan oregano gebruikt worden?
Oregano is het kenmerk van de mediterrane keuken. Onmisbaar bij pizza, pasta en tomatengerechten. De aromatische bladeren, meestal in gedroogde vorm, brengen vlees, vis, salades, maar ook sauzen of soepen op smaak. Het aroma wordt vaak gecombineerd met knoflook, pepers, tomaten, uien en olijven. In tegenstelling tot tijm kunnen de bladeren worden gekookt, omdat hun aroma niet verdampt. Oregano wordt ook gewaardeerd in de Mexicaanse keuken.
De thee, zowel van bladeren als bloemen, is zeer verteerbaar en waardevol vanuit medicinaal oogpunt. De effecten zijn antiseptisch, verwarmend, krampstillend en spijsvertering. Mensen met een allergie kunnen last krijgen van huidirritaties door intensief contact met oregano.
Hoe wordt oregano geoogst?
Oregano kan van de late lente tot de herfst worden geoogst. Bladeren en bloeiende scheuten worden afgesneden. Tijdens de oogst worden bruine plantendelen verwijderd. In zekere zin vervangt de oogst regelmatig snoeien. Gebruik vers of gedroogd.
Hoe wordt oregano gedroogd?
Langere scheuten, met of zonder bloemen, worden enkele centimeters boven de grond afgesneden. Ze worden bijgesneden en gebonden in kleine bundels van ongeveer 10 stelen. Droog ze ongeveer 4 weken ondersteboven op een luchtige, schaduwrijke plaats. Indien er meer ruimte is, kan het drogen plaatsvinden in bakken.
Hoe vwordt oregano ingevroren?
Oregano wordt meestal gedroogd, zelden vers gebruikt. Invriezen is in principe mogelijk, maar nogal ongebruikelijk. Voor soepen kan oregano als geportioneerde kruidenmix met andere kruiden worden samengesteld en ingevroren.
Verdere informatie
Bijna geen enkel kruid belichaamt de geur van het zuiden zoals oregano. Het pittige kruid is te vinden in elke kruidentuin of elke goede keuken. Oregano is de bekendste naam voor het geslacht Origanum. Het omvat ongeveer 20 soorten wortelstok- en struikvormende vaste planten, bladverliezende of groenblijvende onderstruiken. Hun natuurlijke leefgebieden zijn open en bergachtige plaatsen van de Middellandse Zee tot Zuidwest-Azië. Rondachtige tot eivormige bladeren zijn tegenovergesteld gerangschikt op hun rechtopstaande scheuten. Wat opvalt is de intense geur van de bladeren, waar oregano bekend en geliefd om is. De populariteit is niet alleen uitgesproken bij ons mensen, maar evenzeer bij insecten. Als een magneet trekken de bloemen bijen, hommels en vlinders aan. Ze verschijnen in aren of pluimen. De consistente bloeiperiode zorgt voor langdurige en terugkerend bezoek.
Oregano wordt meestal geassocieerd met kruidentuinen. Dit geldt voor de aromatische soorten, want die worden gebruikt als kruiden in de keuken. Lage soorten zijn geschikt als bodembedekker in rotstuinen of siertuinen, terwijl hoger bloeiende planten uitstekende bloeiende planten zijn voor vaste plantenborders en grindtuinen. Vorst- of vochtgevoelige oreganosoorten worden in potten of bakken gekweekt.
Oregano staat al sinds de oudheid bekend als specerij. Er zijn altijd misverstanden met de namen. Zo wordt oregano vaak gelijkgesteld met marjolein of vergeleken met tijm. Maar er zijn verschillen in planteigenschappen en vooral in aroma. De overeenkomst tijm is het ingrediënt thymol, gevonden in beide verre verwante planten. Het is een, maar niet het enige, ingrediënt in de droge specerij die gewoonlijk en commercieel wordt aangeduid als oregano.
In tuinen worden verschillende soorten gekweekt:
- Hopmarjolein (Origanum dictamnus) – harige en extreem vochtgevoelige soort met een lange traditie als theeplant (Dictamos of Diktamo thee).
- Marjolein (Origanum laevigatum) - bloeiende variëteit met veel variëteiten voor vaste plantenbedden en bloemenborders.
- Syrische marjolein (Origanum syriacum) - Oosterse specialiteit en ingrediënt in Noord-Afrikaans-Arabische kruidenmengsels (Zatar).
- Echte marjolein (Origanum majorana) - bekende eenjarige specerij voor aardappel- en worstgerechten met kenmerkende witte knoestige bloemen.
- Oregano (Origanum vulgare) – bekende vorm met roze bloemen, goed bladaroma en hoge sierwaarde.
- Griekse marjolein (Origanum vulgare ssp. Hirtum) – ondersoort van gewone oregano met witte bloemen en het sterkste aroma
Oregano geniet de laatste jaren een enorme populariteit. Met hun geurende bloemen zijn de kruiden uitermate bijen- en insectenvriendelijk. In de bak op het balkon voorzien ze zelfs de kleine dieren in de stad wekenlang van voldoende voer.
